İşaretleri bırakarak gelişimize göre daha rahat bir parkuru belirliyoruz.
Dağların zirvesinden vadilere bakmak, yaşayanlar bilir, kanat açıp uçmak ister yüreğiniz, mavilere, özgür semalara doğru.
Fotoğraf çekmenin tadına vardığımız saatler.
Ekip iyi çalışıyor. Dönüşte gökyüzü saydam bir cam gibiydi, fotoğraf çekmek için ışık daha iyiydi.
Mustafa bulduğu ilginç görünümlü bir kökle obakejtifime poz verirken. Acele etmemiz gerekiyordu, durduğumuz anlar fotoğraf çekmek veya işaret bırakmak için oluyordu.
Rüzgar olmayınca zaman durmuş gibiydi çok sessizdi her taraf, bu saatlerde böyle bir doğada olmayı sözcüklerle anlatamıyorum.
❤