Yolun bu kısmı ormanda devam ediyor, çam kokularının içinde yürüyoruz.
Yol üzerinde bir su kaynağı var, geçmiş yıllarda iki kez buradan yürümüştüm, kaynakta su boldu, su kablarımızı doldurmuştuk. Bu kez sızıntı şeklinde bir su vardı, aralık ayında böyle bir görüntü gelen tehlikenin habercisi. Dağlardaki birçok kaynak benzer durumda, bazıları tam olarak kurudu. Bu kaynaklar yaban hayvanlarının su içtiği yerler, yazın bazı hayvanların evlere kadar gelmesini daha iyi anlıyoruz. Çobanların kullandığı bir kaynak olduğunu ahşaptan yapılmış yalaktan anlıyoruz. Yol boyunca gördüğümüz su kanalı da bu suyun köye doğru yönlendirildiğini gösteriyor. Zamanında oldukça kuvvetli bir su olmalı.
Aralık ayına göre inanılmaz güzel bir hava vardı, tam bir yürüyüş havası, bu satırları yazdığım şu anda da kapılar açık bir vaziyette. Tabii bu havalar güzel ama kurak geçen bir aralık ayı doğa ve bizler açısından ürkütücü. Datça da devamlı akan bir dere gibi su kaynağı yok. Her gün nüfusun arttığı, Datça’nın hızla yapılaştığı düşünülürse su sıkıntıları olacaktır. Bir de yeraltı sularının bonkörce kullanıldığı düşünülürse.
Ormandan çıkınca taş duvarla çevrili bir düzlükten tekrar ormana giriyoruz, dere boyunca patika yoldan yürüdük. Giderken ve gelirken bazı noktalara işaretlerimizi bıraktık.
Sandal meyvalarının olgunlaştığı zamanlar, oldukça lezzetli oluyorlar.
Vadideki yürüyüş kayalık kısımdan devam etti, giderken ve gelirken bu kayalık kısmı takip etmek gerekiyor. Dağların arasında Ege denizine doğru uzanan sık bitkilerle kaplı derin bir vadi var.
❤