Toprak yol bitti, önümüzde aşmamız gereken bir vadi vardı, bitki örtüsü çok sıktı, zorlukla vadiye doğru indik. Tabii burası hakkında hiçbir bilgimiz yoktu, böyle yerlerde yabban hayvanlarının kullandığı bir patika yol bulabilirseniz ne mutlu, bu anlarda o yolu bulamadık ve yaban hayvanlarının bile geçmediği sarmaşık dikenlerinin ve sık bitki örtüsünün geçit vermediği bir doğaya girmiş olduk.
Teleobjektifle geçenlerde yarı yola kadar gittiğimiz vadinin çıkışı görülüyor, buradan kıyıya epey bir mesafe var ve aşılmaz bir bitki örtüsü var. Üç metre gidemiyorsunuz, şimdi yürüdüğümüz vadideki bitki örtüsünü kesici bir alet kullanmadan aşamadık, burası daha beter.
Vadiye doğru iniş yolu arıyoruz, dik ve sık, dikenli yollar.
Vadiden kıyıya gitmemiz mümkün olmadı, bu doğanın içinde 45 dakika çırpındık durduk, doğayla inatlaşmanın bir yararı yok, geriye dönüp başka bir çıkar yol bulmamız lazım dedim. Bir ara buralara kadar gelip kıyıya gidemiyeceğimizi bile düşündüm. Kolumun o anki durumu, geçit vermeyen dikenli sarmaşıklar derin çizikler açtı, bayağı kanadı. İşin güzel tarafı bu durumlarda artık hiç acı hissetmememiz, kanamalar olmasa farkında olmayacağım.
O dikenli yoldan geriye dönerek yamaca tırmandık ve bir müddet sonra dönüşte de kullandığımız patika yolu bulduk.
Burada sık bir sandal ormanı var ama rahatça yürünebilen bir patika yol , belli ki yaban hayvanlarını kıyıya götüren yol, oldukça kullanılmış.
Ve inanılmaz bir şekilde kıyıya çıkıverdik, sağ tarafta güzel bir manzara ve kumsal vardı. Bu koylar denizden ulaşılabilen yerler, bazen bizim gibi birileri çıkarsa karadan da buralara gelenler olabilir. Bizleri buralara çeken içimizdeki keşfetme duygusu ve yabanıl doğanın gizemi. Bu güzellikleri gördüğümüz için çok şanslıyız, iki kişi olmak da yürüyüşü daha heyacanlı kılıyor.