Hava oldukça güzeldi, kuzeybatı’dan serin bir rüzgar esiyordu. Tepeden manzara, aşağıdaki yol Meriç’ten başlayarak kıyı boyunca giden bir yol daha önce yürümüştüm. Biz bugün daha önceden düşündüğüm gibi batıya doğru, Emecik dağının Ege tarafındaki eteklerine gideceğiz. Bunu yaparken daha önce yürümediğimiz, herhangi bir bilgimiz olmayan arazilerde yürüyerek buralardaki yaban doğası hakkında da bilgi sahibi olacağız.
Arkadaşım çıktığımız tepeden manzarayı görüntülerken, Gökova karşımızda, hava çok net, Ören termik sanrtralinin dumanları ve karşı kıyılar görünüyor.
Tepeden inerek sık bitki örtüsünün olduğu arazilerden yürüdük. Makiler zeytin ağaçlarının etrafını çevirmişler, dönüşte bu yolu kullanmadık, zahmetli. Düzgün bir patika yol bulduk, böylece Karia tabelasının yanından başlayarak kıyıya kadar uzanan güzel bir parkur ortaya çıkmış oldu.
Makilik araziyi geçince yolumuz ormana çıktı, rahatça yürünebilen bir patika yol. Yolumuz üzerinde sık sık domuzların ağaçların altını nasıl kazdıklarını gördük, pullukla sürülmüş gibiydi. Doğada her canlının bir vazifesi vardır, cincirin halkaları gibi, domuzların da nasıl bir görevleri olduğunu bu yürüyüşlerde görüyoruz, toprağı havalandırıyorlar. Hocam bahçelerde çok zarar veriyorlar diye tepki gösterenler olabilir ama bir düşünün bunun sorumlusu kim. Doğadaki dengeyi bozduktan sonra yaban hayvanlarından yakınıyoruz. Onların sayılarını dengede tutan Karakulak, ayı gibi hayvanlar zehirle yok ediliyor, doğal düşmanları olmayınca hızla çoğalıyorlar. Yol boyunca sık sık kaplumbağalar karşımıza çıktı.
Oldukça güzel bir yol, yaban hayvanlarının da bölgesi bu bölgeler. Bir ara çalıların arasında büyük bir hayvana ait sesler duyduk, hızla uzaklaştı, domuz olabilir. Bu yürüyüşümüzde de Boz ayı dışkısına rastladık, yine fotoğrafları biyolog arkadaşıma gönderdim. Dışkılar yaban hayvanları hakkında bir bilgi veriyor, ayı dışkısından hemen sonra da porsuk dışkısına rastladık. Bu bilgileri Datça yaban doğasını araştıran biyolog arkadaşım Yasin İlemin’den öğreniyorum. Domuz dışkısına zaten sıkça rastlıyoruz. Bu hayvanları gündüz görmek büyük tesadüf olur, genellikle gece dolaşan canlılar, gündüz olsalar bile insandan uzaklaşırlar. Bu fotoğrafladığım izler sayesinde yaban yaşamının sınırlarını görebiliyorum. Bu gibi yerlerde yürürken zaman zaman ses çıkarmak faydalı, ani bir karşılaşma olmaması açısından.
Yanımda soğukkanlı, güvendiğim bir arkadaşımın olması bu yabanıl doğada gezmemi kolaylaştırıyor. Burada yol çatallaşıyor, sağa doğru gidersek Meriç’e giden kıyı yoluna gider.
Ormandan çıktıktan sonra yol devam ediyor, denizi seyrederek tepelik bir yerde yürüdük.