Zeytinli Günler

Yazı Mengeninden ayrılıp Çeşmeköy yoluna saptığımızda yazgılarını sermiş zeytin toplayanlarla karşılaştık, yazgılar yolu kaplamıştı, arabamızdan inerek arkadaşlarla sohbet ettik. Dip zeytinlerini yağ çıkaracakları zeytinlerin arasına katmıyorlarmış.

Konuşmayı fazla uzatmadım ağacın tepsinde zeytinleri düşüren arkadaşın dikkatini dağıtırım diye korktum, ince dalların üzerinde zor duruyordu. Zeytin dalı güvenilecek bir dal değildir, birden gövdeden ayrıldığını görebilirsiniz. Zeytin zamanları kazalar olabiliyor.

Biraz ileride zeytin toplayan çiftin yanına gittik, Ömer Yalçın eşiyle güzel havayı değerlendiriyordu. 50 seneyi geçkin evliler o gündür bugündür birlikte çalışmışlar, daha nice sağlıklı, birlikte oldukları günler onların olsun, ne güzel insanlar. Ağaçların yaşını soruyorum Ömer dayıya, 47 yaşında varmış, kendi dikmiş. Bu Soma’da kesilen ağaçlar onların da dilinde köylüleri bayağı etkilemiş. Ömer Yalçın’ın daha önceleri mengeni varmış, Yazı köyünün hemen girişindeymiş,  bir daha ki gidişimde uğrayayım. Yağın kalitesinde zeytinin cinsi de önemli diyorlar.

Hava biraz kapalı ama oldukça ılıktı, bugün onlar gibi birçok çift zeytin ağaçlarının altında zeytin topluyorlardır. Bu bir kültür, bu işi yaparken mutlular, onları geçmişe götüren bir bağ. O zeytin ağaçlarını keserken onların geçmişini de bir yerde yok ediyorsunuz, zeytin sıradan bir ağaç değil, binlerce yıldan bu yana toplumların yaşamlarında önemli bir yeri olmuş. Onu kutsal bilmişler, dalları barışın, yağı mutluluğun simgesi olmuş. Ömer Dayı maşallah 78 yaşında, teyzemizin ismini sormamışım, onları izlemek bile mutluluk veriyor.

Biraz daha İleride Ali Köse hanımıyla zeytin topluyordu, onlarla da biraz sohbet ettik. Zeytinlerin yaşını sorduğumda Ali bey ben 50 yaşındayım dikildiğini bilmiyorum dedi. Ali Köse geçimini tarımdan sağlıyor, Datça’da geçim tek bir üeünden sağlanmaz, mevsimine göre, Zeytin, badem, Ali beyin yaptığı gibi arıcılık ta olabilir.

30-40 m ileride de zeytin toplayanlar vardı, yanlarına giderek kolay gelsin dedik. Enver Muslu annesi Ummuhan teyze ile zeytin topluyorlardı, Ummuhan teyze 78 yaşında, Betçe’de  yaşılılar hep hareket halinde, tığ gibiler maşallah, hareket onların dinç kalmalarını sağlıyor. Büyük kentlerde aynı yaşlarda birçok kişi apartman dairelerinde otururken onlar temiz havada hareket ediyorlar. Bu yaşlarda fydalı olmanın mutluluğunu yaşıyorlar, şanslı insanlar. Enver Muslu beni Yazı’da Menderes olarak tanırlar diyor, bu bölgelerde birçok kişinin nüfustaki isminin dışında ismi vardır ve kendi aralarında bu ismi kullanırlar. Onları nüfustaki ismleriyle ararsanız ytanımayanlar olabilir, Ummuhan teyzenin de böyle ismi varmış. Bu durum benim hep ilgimi çeker, açıklamasını tam olarak anlamış değilim.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6