Koyun ucundan başlayarak maki bitkilerin arasındaki düzletilmiş araziyi takip ederek anıta doğru yürüdük.
Bu düz kısımların son bulduğu kısım, 11 Tonluk Knidos Aslanı vinçlerle fotoğrafta görülen koya yanaşan küçük bir tekneye arkasından da İngiliz savaş gemisine yüklenerek götürülüyor. Charles Newton, o yıllarda Datça’yı yöneten Mehmet Ali Ağa’dan da insan gücü ve malzeme açısından yardım alıyor. Newton kitabında Ağa ile olan dostluğunu anlatıyor.
İnternette anıtın bu işin uzmanlarınca çizilmiş temsili çizimleri var, ben genelde gördüklerimi, fotoğrafını çektiğim konuları sayfamda işliyorum. Anıtın şu andaki yüksekliği 6-7 m arasında gibi. Uzmanlarca anıtın en az 15 m ye varan bir yüksekliğinin olduğu tahmin ediliyor. Dor tarzında yapılan yapının etrafı sütunlarla çevrili imiş. Duvarlarında kullanılan taşlar 30 – 40 cm yüksekliğinde. Anıtın dış kısımları rüzgarların etkisiyle oldukça aşınmış, taşlar da aşınmaya müsait cinsten, sağlam yapıda olanlar fazla etkilenmemiş.
Yapının altında belirli aralıklarla sıralanmış tünel gibi boşluklar var, büyük ihtimalle burada da mezarlar vardı.
Kullanılan taşların çoğu iri çakılların sıkışması ile oluşmuş türden, sanki çimontoyla dökülmüş kalıplar gibi. Yapının oldukça hasar görmesinde bu kaya tipinin etkisi büyük, bu tür taşlar Knidos’un değişik yerlerinde kullanılmış, oralarda da durum aynı. İşlemesi daha kolay gibi görünüyor ama diğer kaya türlerine göre dış etkenlerden daha fazla etkileniyor. Bu gibi eserler gördüğüm kadarıyla kayaların kolay elde edilebildiği yerlere yapılıyor, yapıda kullanılan taşlar anıta yakın yerlerdeki kayalardan elde ediliyor, buralardaki taş ocaklarının izleri hala duruyor. Hemen yapının yakınlarında burada kullanılan türden taşların çıkarıldığı kaya çeşitlerini görebilirsiniz.
Dışarıdan piramit şeklinde olan anıt mezar içeriden silindirik bir biçime sahip, buradaki işçilik insanı şaşırtıyor.
Dışarıdan bakınca oldukça aşınmış olan taşlar iç kısımda oldukça düzgün görünüyor, aşınmadan önce dış kısımlar da böyle düzgündür.
Muzaffer bey resimler için teşekkürler. Ancak, bu ünlü arslan heykelinin M.Ö.394 yılında Pers Satrapı ile müşterek hareket eden Atinalıların Sparta filosunu Knidos açıklarında yenerek Spartalı amirali öldürdükleri için bu anıtın dikildiği söylemi temelden yanlış! Bu hata önce C.Newton tarafından işlenmiş, arkadan da şimdi hasta olduğunu üzüntü ile öğrendiğim kaptan Oktay sönmez taraf
Muzaffer bey resimler için teşekkürler.Ancak Arslan heykelinin M.Ö.394 yılındaki Pers satrapının yardımı ile Atinalıların Knidos açıklarında Sparta filosunu yenerek Sparta amiralını öldürmesi nedeniyle dikildiği savı temelden yanlış. Önce C.Newton bu hatalı fikre kapılmış, arkadan da şimdi hasta olduğunu üzüntü ile öğrendiğim kaptan Oktay Sönmez de aynı yoldan gitmiş. Ramazan ve Christine Özgan hocalarımız stil özelliklerine bakarak uzman gözü ile , bu dıştan dörtgen-içten ise daire biçimindeki anıtın (heykel 3 küsur metre uzunluğundadır) erken Hellenistik devre ait olduğunu ve bunun bir zafer anıtı değil, adı bilinmiyen hatırlı bir kişinin mezar anıtı olduğunu söylüyorlar.Hellenistik devir B.İskender’in M.Ö.323 yılında Babil’de bir humma nöbeti sonucu vefatı ile başlayıp M.Ö.31’de Yunanistan yarımadasının batı tarafındaki Actium’da Kleopatra ve Marcus Antonius’un Octavianus (sonra ilk imparator Augustus) ve amirali ve damadı Agrippa tarafından yenilgiye uğratılmaları ile sona erer. Bu durumda eksper görüşlerine uymak zorundayız.saygı ile…Esin- A.Bilgin Turnalı.
Sayın Muzaffer ÖZGEN Bey, bu çalışmanızdan dolayı sizi tebrik ederek kutluyorum. Mükemmel bir yorumlama ile fotoğraflarla desteklediğiniz sunumunuz çok kıymetli bir belgesel olmuş. Sizi tekrar kutluyorum. Piri Reis’in değişiyle Vesselam. Fatih A. TÜRKÜSTÜN. Gemi Süvarisi. İzmir