Bu manzaraların önünde fotoğraflar çektirdik.
Marmaris’e doğru arka arkaya sıralanan dağlar. Zirveye yaklaşırken bir sandal ormanından geçiyoruz.
Bir tünel gibi, sandalların arasından zirveye çıkıyorsunuz.
Geçen geldiğimizde de buraya çıkanların bıraktığı bir direk ve flama vardı. Yağlıdağar tepesi, deniz haritasında böyle yazıyor. Aktur Adatepe , çiftlik ve kovanlık koyları görünüyor ama fotoğraf çekmek için iyi bir ışık yok. Burası hep böyle, Emecik dağı da aynı, her türlü zamanı denedik istediğimiz gibi net bir görüntü olmuyor.
Ekrem arkadaşım direğin dibinde bir kavanoz içindeki küçük not defterini gördü, biz de birşeyler yazıp aldığımız yere dikkatli bir şekilde bıraktık. Notlardan biri İzmir Gençlik Eğitim Merkezinden ( İGEM ) arkadaşlar tarafından yazılmış, bayrak ta onların gibi.
Geçen yıllarda geldiğimizde yan taraftaki vadiden inmiştik, buralarda doğa çok sert, çalılarla kaplı dik bir arazi. Biz karşıdaki tepelere doğru yürümeye başladık. öndeki tepeye ulaştığımızda güneş daha uygun olursa iyi bir fotoğraf çekeriz diye düşündük hem de oradan manzaraya bakmak ta güzel olacaktı. İnmeye başlamıştık ki yine sesler geldi ve biraz sonra da siyah bir sıpa kendini gösterdi. meraklı gözlerle bizi seyredip uzaklaştı. Bugün üçüncü kez bunlara rastladık, bir tanesi annesiyleydi ama uzaktaydılar, dürbünle gördük.
Bir arkadaşım linkini vermiş sitenizin. 2000 Yılından beri yaz-kış Datça’da geçen yıllarımızdan sonra, son iki yıldır artık yalnız kalamayan ihtiyarlara destek olarak zorunlu İstanbul’dayız. Gezi notlarınız ve fotoğraflarınız biriken kasvetimizi giderdi, içimizi açtı. Teşekkürler ediyoruz…