Bir ara günlük ağaçlarına rastladık ama dar bir alandaydılar.
Her rastladığımız dereden su içtik.
Çıkacağımız kayalık dağın eteğine gelmek için gittikçe dikleşen bir araziyi geçmemiz gerekti, bu kısımlarda yürümek kolaydı, yollarda bıraktıkları dışkıların da gösterdiği gibi yaban eşeklerinin kullandığı patika yollardan yürüdük. Aktur Adatepe sisler içindeydi, Akdeniz tarafının fotoğrafını çekmek zordu, güneş o taraftaydı.
Eşeklerin çıkardığı sese benzer bir ses duydum, arkadaşım da duymuştu, biraz sonra da sesin sahibi kendini gösterdi. Heyacanlanmıştı, uyarıcı nitelikte sesler çıkarıyordu. Daha önce de rastlamıştım, insanlara genellikle sıpalar yaklaşıyor, meraklı oluyorlar, sizi bir müddet takip edip uzaklaşıveriyorlar. Bu sıpa oldukça sağlıklı görünüyordu, renkleri de güzeldi.
Bu sarı çiçekleri yürüyüşümüz boyunca gördük, dağların zirvelerinde bile vardılar, çiğdem cinsi olabilir belki, geçen yıllarda isimleriyle not almıştım, onları bulmak, araştırmak için zamanım yetmiyor. Sonuçta çok güzeller, turuncu, kızıl kayaların arasında daha da güzel görünüyorlar.
Tepeye doğru tırmandıkça ardımızda bıraktığımız doğaya dönüp bakıyoruz, çam ağaçlarıyla kaplı araziler.
Bir arkadaşım linkini vermiş sitenizin. 2000 Yılından beri yaz-kış Datça’da geçen yıllarımızdan sonra, son iki yıldır artık yalnız kalamayan ihtiyarlara destek olarak zorunlu İstanbul’dayız. Gezi notlarınız ve fotoğraflarınız biriken kasvetimizi giderdi, içimizi açtı. Teşekkürler ediyoruz…