Epey bir yürüyüşten sonra arabamızın yanına geldik, karnımız bayağı acıkmıştı, hemen Cumalı köyü kahvesine gelip, yiyeceklerimizi çıkardık. Bugün gözlememiz var, simitlerimiz, meyvalar, menü zengin.
Kahvede bayağı insan vardı, böyle havalarda kahvelerde genellikle kimse olmaz, tarlalarda çalışmaya giderler, bazıları güzel havayı değerlendirerek ot toplar. Beni tanıyan arkadaşlar bilirler ben genellikle bir bardaktan sonra çay içmem, burada üç bardak çay içtim, bu köylerde çay suyu olarak kaynak suları kullanılıyor. Yaptığımız sohbette doğa yürüyüşleri ve Karia Yolu ile ilgili bilgiler verdim.
Kahvenin hemen karşısında çok güzel bir çiçek açmış badem ağacı vardı, onun önünde oturan köylülerle konuşurken bu güzel dekorun önünde Ömer Ballı’nın fotoğrafını çektim.
Cumalı köyünden çıkarken yol kenarında yan yana duran badem ve narenciye ağaçlarının fotoğraflarını çektim. Maşallah üzerleri meyva doluydu, toprağından mı, havasından mı nedir, biz üzerine titrediğimiz halde böyle olmuyor.
İlerlerde Cumalı köyün mahallesi Çeşmeköy görünüyordu.
Her yerde çiçek açmış badem ağaçları vardı ama bazıları farklı güzellikte oluyor. Dalların şekli, çiçeklerin dizilişi vs. farklı görünüyor. Fotoğrafını çektiğimiz ağaçların sahibi Ramis Köse motoruyla geliyor, kendisiyle kahvede de sohbet etmiştik.
Kumyer ovasında da bademler çiçek açmış, ovayı yukarıdan gören bir yerden izlemek çok güzel olur, Sabah güneş o tarafta olduğu için fotoğraf çekemedim. Yaka’da 90 yaşını geçtiğini tahmin ettiğim bir teyze sırtında torbası büyük ihtimalle ot toplamaktan geliyor. Onlar kaç yaşında olursa olsun birşeyler yapmaya çalışırlar, hareket ederler.
Güzele bakmak sevaptır. Bu güzellikleri bize ulaştıran güzel ve iyi insanlara canı gönülden teşekürler. Güneşin özlemini çekenler varken bu Datçada baharı yaşayıp çiçekler arasında gezenleri kıskanmamak elde değil.