Tropikal bir ormandan yürür gibiydik.
Oldukça derin bir yarık, bu dere Poyraz limana kadar gidiyor. 30-40 m yükseklikler var, kıyıya kadar gidip aşağıya bakmaya cesaret edemiyoruz, toprak çökerse oldukça tehlikeli bir yer.
Yeşiller, kahverengiler, kırmızılar, beyazlar, mavi bir gök, tablomuz hazır.
Bu yol Karia yolu, Murdala’ya kadar gidiyor, geçmiş yıllarda buradan bir geçişimde papatya tarlasına rastlamıştım, bir daha da öyle bir görüntüye rastlamadım. Büyük bir tarlada papatyalardan zemin görünmüyordu. Badem çiçekleri de çok güzeldi, o yeri görmek istiyorum tekrar.
Tekrar yoldan çıkarak tarlaların arasında yürüyoruz ve günün en güzel tesadüfü, oldukça eski yıllara kadar giden bir sarnıç. Yan taraftaki küçük yalak hayvanların su içmesi için.
İçinde su var, arkadaşım kovayla suyu alıyor, yüzümüzü yıkıyoruz.
Sarnıca yağmur sularının girdiği delik, burada harçla yapılmış zeminden akan sular delikten sarnıca giriyorlar. Su oldukça berraktı, suyun bu harçlı kısımdan gelmesinden dolayı. Daha sonra konuştuğumuz köylüler eskiden su daha temizdi, dediler, sarnıç arada bir temizleniyordu sanırım.
Güzele bakmak sevaptır. Bu güzellikleri bize ulaştıran güzel ve iyi insanlara canı gönülden teşekürler. Güneşin özlemini çekenler varken bu Datçada baharı yaşayıp çiçekler arasında gezenleri kıskanmamak elde değil.