Kocamar’daki bu görkemli palamut ağacı bizi hep etkilemiştir, oradaki düzlüğe öyle güzel bir hava veriyor ki. Buradan bütün çevre manzarasını görmek mümkün. Su da olunca tam bir piknik yeri.
Çocukluğumuz aklımıza geldi, biraz yaramazlık edelim dedik.
Ağaçların tepesinde geçen o günler, şimdiki çocukların yaşayamadığı.
Kocamar’dan biraz yürüdük, bademlerde bir uyanma var mı diye, hiç bir hareket yoktu. Yalnız mart ayında gördüğümüz karabaş otu çiçekleri bu mevsimde açmıştı. Keçigevişi de çiçek açanlardandı.
Kocaamar’dan dönüşte yoldan değil de tarlaların arasından gittik. Bu sayede fotoğrafta gördüğünüz sıcak insanlarla sohbet ettik, tanıştık.
Zeytin topluyorlardı, komşular, akrabalar yardıma gelmişti. Semiha Sarıyaz görülüyor, Dursun ağabeyin kardeşiymiş sanırım, kendisine buradan çok selamlar.
Biz de zeytinciydik pazar günü oradaydık. Rastlaşmamamız talihsizlik olmuş. Ama hani benim gözlerimle görüp fotoğraflamanız,benim cümlelerimle ,kelimelerimle anlatmanız çook güzel. Ellerinize sağlık..
Sizinle karşılaşmak isterdim, güzel sözleriniz için teşekkürler..
Güzel köyümü ziyaret edip;Düşüncelerinizi okurlarınızla paylaşıp köyümün tanıtımına katkıda bulunduğunuz için teşekkür ederim.
Doğası kadar insanlarıda güzel olan köyümden kucak dolusu sevgiler selamlar