Seyyar arkadaşın soyadını sormamışım, Seyyar ismini duyunca anlayamamış gibi yaptım, Gezgin dedi gülümseyerek. Beni Yazıköy’de bakkalda görmediniz mi diye sordu, Betçe Sanat Merkezinde tiyatroda çalışmalarına başlamışlar, sessizce zeytin toplayan Birgül Denizhan annesi imiş. Daha önce de birçok kez yazdım buralarda herkesin iki ismi var, biri nüfusta yazan isim ama onların kullandığı çoğunlukla nüfusta olmayan isimleri. Birgül hanımın nüfustaki ismi Fatma, Seyyar’ın Ayşe idi hatırladığım kadarıyla. Aslında bu durum hoşuma giden ama o kadar da merak ettiğim bir konu, sadece burada değil Betçe’nin diğer köylerinde de rastladığım bir durum, Datça Yerel Tarih Derneği Başkanı Akın Pilavcı da bunun cevabı vardır, sayfamı okursa yorum kısmına yazarsa sevinirim. Erkeklerde de durum aynı.
Tuna Kocabaş zeytin toplarken. Mart ayında çokça gördüğümüz sarı papatyalar da topraktan fışkıran çiçeklerden.
Sohbet esnasında arkadaşlar eskiden tohumları kendilerinin elde ettiğini söylerken hayvancılık kalmadı dediler. ” Eskiden bir şeyler ekiyorduk Domuz nedeniyle şimdi birşey yapamıyoruz, vurmak yasak.” gibi sözcükleri burada duyduğum gibi birçok köyde duyuyorum. ” Tarlaya gidip bekliyoz bir gün gitmediğimizde bir şey kalmıyor. ” dediler.
Bahçelerden geçip arabamıza doğru yürüdük.
Şimdi kullanılmayan eski bir ekmek fırını, artık köylerde de normal fırın ekmekleri kullanan çok.
Güzel dokulu sokaklar olmayınca fazla fotoğraf çekemiyoruz.
Biz de zeytinciydik pazar günü oradaydık. Rastlaşmamamız talihsizlik olmuş. Ama hani benim gözlerimle görüp fotoğraflamanız,benim cümlelerimle ,kelimelerimle anlatmanız çook güzel. Ellerinize sağlık..
Sizinle karşılaşmak isterdim, güzel sözleriniz için teşekkürler..
Güzel köyümü ziyaret edip;Düşüncelerinizi okurlarınızla paylaşıp köyümün tanıtımına katkıda bulunduğunuz için teşekkür ederim.
Doğası kadar insanlarıda güzel olan köyümden kucak dolusu sevgiler selamlar