Belenköy’de Güneşli Bir Aralık Günü

20 Aralık pazar günü arkadaşım Ekrem İpek ile Yazıköy’e bağlı Belenköy’deydik. Tabii şimdi artık merkezden 30 km uzaklıktaki Yazıköy diğer köyler gibi mahalle oldu. Yazı, köy statüsünde iken Belenköy onun mahallesiydi.  İzleyicilerim bilirler pazar günleri bizim, Datça’da gezip, fotoğraf çekme, insanlarla tanışma günümüz. Havaların bu denli iyi gitmesi bizi iklimin en yumuşak olduğu Belenköy’e getirdi, doğadaki değişiklikleri görmekti amacımız. Her yıl ilk badem çiçeğini, ilk çağlaları bu topraklarda görüp fotoğrafını çekmişizdir. Bu yıl ikinci kez armut veren ağaçları da bu arazilerde gördük. Rüzgardan fazla etkilenmiyen bu arazilerde güneş varsa baharı yaşarsınız . Datça’da havaların soğuk gittiği zamanlarda çoğu kez bu taraflara doğru geliriz.

Belenköy’de arabamızı park edip malzemelerimizi alırken biraz ilerideki evden çıkan Ummuhan Yorulmaz ile karşılaşıp, selamlaştık. Fotoğrafta da görüldüğü gibi güleryüzlü insanların diyarı bu yerler. Size içtenlikle gülümseyerek hoş gediniz deyip, sohbet ederler.

Ummuhan hanımla sohbet ederken karşıdan üç bisikletli geldi, yolda gelirken onları görmüştük, burada karşılaşacağımız aklıma gelmemişti.

Ahmet Coka, Memo Trotter, Levent Sevil arkadaşlar bu güneşli, bahar havasında Knidos’a gidiyorlardı. Arkadaşlar Bodrum’dan bisikletleriyle gelmişler. Ahmet Coka İstanbul’dan bisikletle gelmiş birisi, 8 günde yolculuğu tamamlamış. Memo Trotter ( Umarım yanlış yazmamışımdır ) Alman vatandaşı, Levent Sevil arkadaş geçmiş yıllarda birkaç sene Datça’daki bölümünü takip ettiğim Gökova Bisiklet Turuna katılmış bir arkadaş, sayfamda mutlaka resmi vardır. Hızırşah köyünde güzel bir karşılama olmuştu, keşkekler yenip, oyunlar oynanmıştı, öyle etkinlikleri artık özlüyoruz. O anları Ahmet arkadaş hala heyacanla hatırlıyor. Arkadaşlar Bodrum’a Antalya’dan gelmişler, konaklama nasıl oluyor diye sordum, çadırda dediler.

Aralık ayı oldukça kurak ve sıcak geçiyor, hava sıcaklığı Mart, nisan aylarındaki gibi. O gün de güneşli havayı fırsat bilen Belenköylüler hep dışarıdaydı.

Biraz yürüdükten sonra badem kıran arkadaşla karşılaştık, uzaktan daha gülen yüzünü gördük ve içimiz daha da ısındı. O anki fotoğrafını iyi çekememişim. Arkadaşımız konuşamadığı için adını  öğrenemedim, bize birer avuç badem verdi, Konuşmanın en güzeli gözlerledir, onun bize bakarken gülen gözleri çok şey anlatıyordu.

Arkadaşımızın ayakları altında kedisi vardı, fotoğraf çekerken onu kucağına aldı.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6 7 8