Yemeğimizi yedik, sohbet ettik ve yola çıkma zamanı deyip Palamutbükü’ne doğru yol aldık. Akçabük’ten sonra gelen Gerence, piknikçilerin sevdiği yerlerden, her zaman sakin, ve aydınlık. Buraya iyi iş yaptıklarını sananlar Akvaryum da diyor, bunu zaman zaman dile getiriyorum, size ait olanların elinizden alınması gibi, kendi kültürünüze, isimlerinize sahip çıkmamak. Bu yerin Daça kültürü içindeki yerinden söz etmiştim. Hemen sahilde bir kaynak var, denizin birkaç metre ilerisinden tatlı su çıkıyor, yılın belli zamanlarında Yakaköy halkı burada toplanırmış, kaynağı kazarak küçük bir havuz yapıyorlar, harman sonrası toza bulanmış hayvanlarını yıkıyorlar. Tam bir şenlik havasında oluyor bu işler, o günleri yaşayanlar yaşadıklarını anlatırken heyacanlanıyorlar.
Bu kısımda Palamutbükü sahiline inen bir yol var, güneş karşımızda ters ışık var. Bu yol Palamutbükü’ne gidişi birkaç kilometre kısalttı.
Üç Silahşörler Palamutbükü yollarında, bayağı kararlı görünüyorlar.
Palamutbükü yazın diğer günlerine göre sakin olsa da restoran ve sahillerde birçok kişi vardı. Palamutbükü’nün en güzel zamanları, huzurlu, sakin, bir atmosfer var.
Palamutbükü’ne gelenler bir daha gelmek istiyorlar,buradan söz ederken büyük bir özlem duydukları hisesdiliyor. Bu yıl bunun nedenini anladım gibi, son zamanlarda arkadaşımla her gelişimde biz de oturup kalıyoruz, gidesin gelmiyor. Düşünceler, stresler uçup gidiyor, baktıkça dinlendiren bir manzara, bol oksijenli hava insanı uyuşturuyor sanki.
Palamutbükü adası, gökte bulutlar dantel dantel, bir sonsuzluk hissi veriyor. Yine ılgın ağaçlarının altında arkadaşım Tayyar Toksöz’ün restoranında oturup çaylarımızı içtik, burası daha sakin oluyor.