Çocuk oyununda rol alan oyuncular seyircileri selamlarken dakikalarca alkış aldılar.
Çocukların oyunlarını sergilemesinin ardından sahneye büyükler çıktı, çoğunluğu Yazıköy’den olan Betçe bölgesinin kadınları, Güngör Dilmen’in ” Söylenceden Gerçeğe Anadolu ” oyununu sahneye koydular. 2012 yılında kaybettiğimiz değerli oyun yazarı Güngör Dilmen eserlerinde tarih ve mitolojiden esinlenerek, çağın eleştirişini yapan bir yazar. Midas’ın kulakları, Ben Anadolu, Deli Dumrul, Canlı Maymun Lokantası en önemli diğer eserlerinden. Dekorlar, giysiler herşey mükemmeldi, profesyonel bir ses düzeni de olsa kendimizi profesyonel bir tiyatroda sanacaktık. Sanki defalarca bu oyunu oynamışlardı, onlar Knidos topraklarının insanları, genlerinde sanata yatkınlık var bence, oynamıyor yaşıyorlardı sanki beni en çok o şaşırttı.
Badem kırarken, çapa yaparken, zeytin toplarken gördüğüm kadınlar burada inanılmaz bir gösteri sundular. Seyreden herkes çok şaşkın ve hayran bir biçimde soluksuzca oyunu izledi. Burada tekrar tiyatro Eğitmeni Ümit Bakış’a, dekorları hazırlayan, ki bizleri binlerce yıl evvele götürdü, Birsel Diyaroğlu’na, emeği geçen, elektrikçisinden, sahneyi yapana kadar herkesi tebrik ediyorum. Her zaman bu gibi etkinliklerin görünmez kahramanları da vardır, onları da kutlarım.
Fotoğrafta da görüldüğü gibi inanılmaz anlardı, Betçe’nin kadınları her zaman yaşamın içindedirler, onları politikacı, kahveci, ve çeşitli işlerde erkeklerle beraber çalışırken görebilirsiniz şimdi de sanatın içinde hünerlerini gösterdiler.
Herşey çok güzeldi, etkinliği izleyen birçok arkadaşım sosyal paylaşım sitelerinde beğenilerini dile getirdiler, aynı oyunların Datça’da da sergileneceğini düşünüyorum, özellikle yazın Anfi tiyatro’da. Artık Yazıköy herkesin koşarak geldiği, zaman geçirdiği bir yer olmalı, bunun için bazı hazırlıklar gerekli.
Masa başında rolünü yapan arkadaş yüksek bir ses tonuyla ve kızgınlıkla bana bakarak konuşuyordu, o bakışlarla kendimi oyunun içinde hissettim.