Bu koylarda yürüyüş yaparsanız arka arkaya sıralanan benzer koylar karşınıza çıkar. Bugün biz yürümedik, bulutlar ışığı kapatıyordu, ışık olmayınca fotoğraf çekmenin pek anlamı yok benim için.
Yarımada’nın bu kısmı en dar olduğu kısım ( 1000 m civarında ) , Balıkaşıran diye bilinir, bir denizden diğerine kolayca gidilir. Daha önceki yıllarda bir kez bunu yapmıştım, buradan Akdeniz tarafında Bencik diye bilinen kısma yürüdüm.Yürüyerek en fazla 10 dakika süren bir orman yolu var, arkadaşım da görsün dedim, belki farklı bir görüntü de yakalarız diye düşündüm. Biraz yürüyünce ağaçta özel mülk girilmez tabelası asılıydı, birisi şaka olsun diye buraya çakmış diye düşündük. Sonuçta her taraf Datça orman şefliğine bağlı orman, nasıl özel mülk falan diye aklımzıdan geçti. Neyse biraz yürüyünce durum anlaşıldı.
Yol üzerinde sıklemenler çok hoş görüntüler sunuyordu. Biraz gidince etrafı çevrili özel mülk yazılı tabelası olan sahil kısmına geldik, çevrili olduğu için sahile inemedik ve döndük. 3-4 sene oldu mu bilmiyorum, bir arkadaşımla buraya gelmiştik, suların sığ olduğu yerler, balık tutanlar vardı. Devletin parsel sorgulama haritasından bakınca burada bir özel alan görülüyor. İnsanların sahile inmesinde ne sakınca olabilir bilemiyorum, bunu Datçamızda da bazı yerlerde görüyoruz.
Soğuksu virajlarında durarak fotoğraflar çektik, uzun zamandır fotoğraflamak istediğim ama ters ışığa denk gelmekten dolayı bir türlü fotoğrafını çekemediğim bir manzara karşımızdaydı. Güneşin bulutlardan süzülerek gelen ışıkları yüksek kısmları aydınlatarak hoş bir görüntü oluşturmuştu.
Bir zamanlar soğuksu virajlarını geçer geçmez burada arabalar mola verirdi, döne döne başımızın döndüğü anlar bu mola çok hoş olurdu, rahatlardık. Birkaç senedir burası kapalı, bu mevsimlerde günlük ağaçlarının sararmış yapraklarıyla manzara çok güzel oluyor. İşte Datçamızın güzel görüntülerinin içinde geçen bir pazar gününden geriye kalanlar.