Arkadaşım dut ağacına yaslanmış akşam güneşinin konağın duvarlarında bıraktığı gölgeleri izliyor.
Güneş biraz sert vurmuş, istediğim fotoğraflar olmuyor.
Konağın penceresinden ışığın ortaya çıkardığı güzelliği görüntüleyerek Sındı merkezine doğru yürüdük.
Ağa konağı yolunda her zaman rastladığımız Sındılı ağabeyimiz yolun hemen kenarındaki evinde oturuyordu, evin hanımı bu kez yoktu, zeytin’e gitmiş. Radyoda klasik bir müzik çalmaktaydı.
Badem tarlalarının arasından giden toprak yol, Sındı’nın ilk kurulduğu yerler bu kesimler sanırım, eski taş yapılar sıralanıyor.
Saat 15.30 da arabamızın yanındaydık, planladığımız saatte. Sındı kahvesinde yine çay molası verdik, gezimizle ilgili köylülerle sohbet ettik, yine çay paramızı vermişlerdi, sağolsunlar. Sındı’dan Yazıköy’e geçtik, Yazı kooperatifinden biraz zeytinyağı aldık, muhtar Salih Bora da oradaydı her zamanki gibi, aynı zamanda Yazı Kooperatifi başkanı, zeytin yılı olmamasına rahmen Yazı’da zeytin üretimi iyi, fabrika gece gündüz çalışıyor. Yazı’daki Dar sokaktaki İlayda büfede küçük masada akşam yemeğimizi yedik, Sındı dağlarının temiz havası karnımı acıktırdı, menüde pilav ve nohut vardı, buradan geçenlere tavsiye ederim. Ve dönüşte hava kararmıştı, yaşadığımız güzelliklerin etkisinde evimizin yolunu tuttuk. O anlardan geriye kalanlar tam olarak anlatamasam da bu yazılanlar ve fotoğraflar kaldı, yıllar sonra da bu anları hatırlayacağım sayfalar.