Akan sulara direnerek ayakta kalmayı başarmış andız türü bir ağaç, gövdesi heykel gibi.
Arazi bu şekilde devam edip gidiyordu, aslında sonunu merak ediyordum ama sucuk gibi olmuştuk, etraf çok ıslaktı. Karşı yamacı tırmandık, bitkilerdeki çiğler olmasa karşı tepelerde yürüyecektik ama yürünecek gibi değildi. Tepeyi aşıp biraz yürümüştük ki ilginç bir şey oldu, birden kanyonun başındaki çukura geliverdik.
Çok şaşırdık tabii, uzun bir süre aşmak için uğraştığımız kanyon tepeden çok kısa bir mesafeydi, iyi de oldu tekrar kayaların arasından gitmeye pek niyetim yoktu. Şelale çukurunu bir de bu taraftan fotoğraflamış olduk.
Aşağıya inerken sık bitkilerin arasındaki kaya yarıklarında sıklemenler çok güzeldi, burada bir su sesi duyduk. Toprağın altından akan su bir ağaç kovuğundan geçiyor olmalıydı, oraya çarptıkça çıkardığı ses çok hoştu ama ortalarda su yoktu.
Bugün birçok kez kelebek gördük ama beni görünce kaçtılar hep, Ekrem arkadaşım birçok kez fotoğraflarını çekti, burada bir kez de ben bu şansı yakaladım. Bubaslık suyunun bir zamanlar aktığı çeşme ve yalağı, dereye buradan sapıyorsunuz.
Bugün çiğ olmasaydı sağ üstte görülen tepeye tırmanacaktık, yamaçlarında çok sık bitki örtüsü var.
Merhaba Muzaffer Bey. Sizi hayranlikla takip ediyoruz ailecek.
Biz de Datca Sevdalisi bir aileyiz. Badem agaclarini sayenizde doya doya adeta ordaymisiz gibi seyrettik. Yazdiklarinizi büyük bir zevkle okuduk ve okuyacagiz.
Ellerinize saglik.
Almanya’dan cok selamlar. Sevgilerimle.
http://www.facebook.com/fikret.simsek.509