Geldiğim yoldan yukarıya çıkıyorum.
Bir ara çalıların arasında bir hışırtı duydum, yılan mı diye bakınca büyük bir kertenkele durmuş bana bakıyordu.
Tepedeki bu yol yürüyüş yolu, hergün buradan birçok kişi geçiyor, dönerken birkaç kişiyle karşılaştım.
Akşam yuvasına dönen kuş sürülerini geçti sıkça, serçe büyüklüğünde ama isimlerini bilmiyorum.
Simi çok net olarak görülüyor, Güneş sitesinin yanından geçip bu kez kıyıdan yoluma devam ettim. Balık tutanların olduğu kayalar eski liman kalıntıları.
Güzel bir havada yürüdüm, fotoğraflar çektim, çok bir mesafe katetmeden doğanın içine giriverdim, tarihi yerleri gördüm. Datça böyle bir yer, dönerken de sahiller yüzenlerle doluydu. Eylül’de Datça bir başka güzel olur, bu gezinin ertesi günü klasik eylül havası yaşanmaya başladı. Bulutlar geldi, sıcak, nemli, bir hava kendini gösterdi.
yolu bilir ama adını bilmezdim…yolu sevgiden geçmek ne güzel….