Yoldan geçerken duvarın üst tarafında dolaşan tavuklar ve heybetli bir horoz, birden beni çocukluğuma götürdü. Çocukken yüksek bir duvarın üstünden üzerime atlayan bir horoz kafamda bir delik açmıştı. Hayal meyal hatırlıyorum, izi alnımın kenarında hala durur. Bizim de bir zamanlar bir horozumuz vardı, eve kimseyi sokmazdı, bir kaç kez insanlara saldırınca kesmeye kıyamadım bir arkadaşıma verdim
Reşadiyenin bir çok yerinde olduğu gibi terkedilmiş eski bir yapının yanından geçiyorum.
Bu eski yapıların bir çoğu bugün kullanılıyor.
Gökyüzü beyaz bulutlarla kaplı, hava bir kapanıp bir açılıyor.
Çınarlı meydana döndüğümde karşıdaki evde oruran Candan Bircan kapıdaydı, daha önce onlarla ilgili sayfalar yapmıştım.
Hal hatır sorup ayrıldıktan sonra büyük çınarın gövdesindeki yanık izleri dikkatimi çekti, dönüp Candan hanıma burasının ne zaman yandığını hatırlıyormusunuz diye sorunca güldü, unuturmuyum bizim düğünde çocuklar yakmıştı dedi, 1964 lü yıllar.
Reşadiye meydanına arabamın yanına doğru giderken çiçekli badem dalları bu eski sokağa bir can veriyordu.