6 Aralık pazar günü arkadaşım Ekrem İpek ile Yazıköy’deydik, kahvede çaylarımızı içtik, daha sonra bizim için hazırlanan susam helvasını tattık, öğleden sonramız da Knidos’ta geçti. Hafif rüzgarlı, güneşli güzel bir hava vardı. Havalar uzun zamandır böyle, yağmursuz geçen bir aralık var, geçen yıl bu zamanlarda bayağı yağmur yağmıştı hatırladığım kadarıyla. Bir önceki hafta olgunlaşmış armutların fotoğrafını çekmiştim, böyle giderse bademler yine aldanacak.
Betçe’ye her gelişimizde çoğu kez Yazıköy’e uğramadan geçmeyiz, burada sokaklar canlı, insanlar sıcakkanlı, fotoğraf çekecek, konuşacak birileri hep olur. Bu kez gelişimiz arkadaşım Ersoy Karakaş ile epey bir zaman önce yaptığımız bir sohbete dayanıyor: Ersoy arkadaşımla bir konuşmamızda annesinin Susam helvasından söz etmişti, bir gün gelip tadarız demiştim, arada bir lafı da geçti ama nasip bu güneymiş.
Öğleye doğru Yazköy’e vardığımızda Ersoy arkadaş dağlara yürüyüşe çıkmış, onu beklerken kahvede sohbet edelim dedik. Masalar doluydu, selam vererek Ali Gümüş ile Mustafa Tekcan’ın oturduğu masaya oturduk, biraz sonra Sındı Zeytincik’ten arkadaşımız Koca Mehmet’te bize katıldı.
Ali Gümüş maşallah 84 yaşında, hala çalışıyorum diyor, zeytin çırpıyor, badem topluyor, sağlığını Datça’nın havasına ve çalışmasına bağlıyor. Geçen günlerde Knidos’a giderken yolda gördüğümüz bir amcayı arabamıza almıştık, Apdil Gümüş’tü adı, Ali beyin ağabeyi imiş, 88 yaşındaydı, bıraktığımız yerde yüksekçe bir terasa çıkıp, zeytin toplamaya gitti. Hatta fotoğrafını çekmiştim, onu arabamıza aldık diye çok mutlu olmuştu. Burada tarlalarda yaşlı insanları her zaman görmek mümkün, zeytin, badem zamanı yardım ederler, diğer zamanlarda yemek yapmak için ot toplarlarlar.
Ali Gümüş askerlik günlerinden söz etti, eskiler o günleri unutmazlar, Ali amca 1952 yılında teslim olmuş, 1954 yılında terhis olmuş, İstanbul’u karış karış gezdim diyor. Askerliğini istanbul’da Anadolu Kavağı’nda yapmış, Anadolu Kavağı’nı duyduğumda yıllar öncesine giderim hep. Okurken arkadaşlarımla Kadıköy’den bir vapura binip boğazda her tarafa uğramıştık. İstanbul’lu arkadaşlar iyi bilir mola verdiğimiz yer Anadolu Kavağımıydı yoksa Rumeli kavağımıydı orasını tam hatırlıyamıyorum ama romantik bir yerdi, hafif yağmur çiseliyordu, deniz kenarında bir lokantada balık yemiştik. Hep İstanbul’a gidince oraya bir daha gitmek isterim derim ama fırsat olmuyor, İstanbul’da bir yerden bir yere gitmek kolay değil, yollarda saatler geçiyor.
Daha sonra masamıza hoş sohbet Necdet arkadaş geldi, şu bıyıklarınla bir fotoğrafını çekeyim dedim, Yeşilçam filmlerinden çıkmış gibiydi. Çek ama güzel olsun diye takıldı Necdet arkadaş, bir gün önce filmini çekmişler, Ankaralı bir sinemacıymış. Belgesel mi çekiyordu falan diye sorunca sinemacıymış cevabını aldım, tipini beğenmiş. Bir ara Ersoy’un babası Necati dayı gelip biraz sonra helva hazır olacak diye bize haber verdi.
Kaynak suyuyla yapılan çayları yudumlarken arka arkaya 4-5 tur minübüsü geçti, Knidos’a doğru yol aldılar. Yazıköy’ün ana caddesi dar, buraya vasıtalar da park edilince trafik zaman zaman sıkışıyor. Gün içinde kadın, erkek birçok Yazılıyı bu sokakta görmek mümkün.
Sohbet neşe içinde devam ederken, biraz ileride motorlu testerenin zincirini bileyenler, yol üstünde sohbet edenler, alışveriş edenler dikkati çekiyordu.
Aç karna helva mı yenir dedik, yemek vakti de gelmişti, İlayda büfenin yolunu tuttuk. Yemeğimizi yerken anne ve babasına yardım eden İlayda arkadaş dikkatimizi çekti, tıp fakültesinde okuyan bir doktor adayı. Tatilinde ailesine yardımı bizim çok hoşumuza gitti, İlayda büfedeki ismin nereden geldiğini de öğrenmiş olduk. Bu yörelerde okuma oranı yüksek, Muğla ve diğer şehirlerde iyi okullarda okuyan pek çok öğrenci var.
Helva hazır telefonu gelmişti ki biz yemeğimizi bitirmek üzereydik.
Biraz ilerideki Ersoy’ların evine gittik, girişte ekmek fırınında kıtır ekmek yapılıyordu.