” Adabelen Düşü ” Muammer Özler öğretmenimin 27.03.2017 tarihinde imzalayarak hediye ettiği şiir kitabının adı. Muammer öğretmenim 1944 Muğla – Yatağan Şeref Köyü doğumlu. 1961’de Aydın Ortaklar Öğretmen Okulundan mezun olup heyacanla öğretmenlik yaşamına atılır. Uzun yıllar öğretmen ve yönetici olarak çalışan Muammer Özler bir ara Datçamızda da yönetici olarak çalıştı, benim de öğretmen olarak çalıştığım yıllar. O yıllarda bir tanışıklığımız olmadı, yıllar sonra kendisi benimle tanışmak istedi, buluşmamızda ” Zeytin Delicesi ” isimli şiir kitabını da hediye etti. Tanışmamız Datça Detay sayesinde oldu, yaşamını sürdürdüğü Yatağan’da devamlı beni takip etmiş, Datça özlemini fotoğraflarımla, sayfalarımla gidermiş değerli bir öğretmenimiz. Hala ilk öğretmen çıktığı gün gibi heyacanlı, coşku dolu. 24 Kasım öğretmenler gününde kendisini saygıyla hatırlayarak birkaç şiirini paylaşmak istiyorum. Öğretmenimiz mezun olduğu Adabelen Öğretmen Okulunda geçen zamanı hiç unutmaz, oralardan geçtikçe özlemi artar, artık o okul da orada yoktur. Bu özlemler Datça’daki güzel esintilerle birleşince bu güzel şiirleri okuma şansımız oldu.
” Adabelen denilince bir tepenin eteğinde kurulmuş Ortaklar Öğretmen Okulu ve bu okulun yetiştirdiği öğretmenler, yazarlar, şairler, pamuk ve incir tarlaları akla gelir. Burada okuyan ve buradan mezun olan yüzlerce kişi ” Adabelenliler ” diye anılır. Adabelenli olmak apayrı bir özellik, apayrı bir gurur kaynağıdır. Ben de bu okulda okudum, bu okuldan mezun oldum.
Bir ara Balıkaşıran’dan ötelere, Datça Yarımadası’na düştü yolum. Datça’nın o akşamüstü esintilerinde Ege ile Akdeniz karışımı büyüleyici maviyi seyrederken yaşamın güzelliğini duyumsamamak, düşlememek, yazmamak olur muydu?
Yazdıklarım Şeref köyünde oluşan küçücük bir bulut kümesinin, Adabelen semalarında yağmura dönüşmesi gibi. Datça Yarımadası’nın o bol oksijenli rüzgarına karışan , doyumsuz Adabelen özlemlerinin zeytin ağaçlarının kül rengi yapraklarına bir çiğ tanesi olarak düşmesi gibi..” Muammer Özler
ADABELEN DÜŞÜ
Çocukluğumun köyü gibi sanki Adabelen
Mevsimleri hep yaşatıyorum ya usumda
Mevsimler hala diri ya
Düşüncelerim yitmemiş ya henüz
Düşlerimde Adabelen’i görüyorum
Uzağında değilim ya güzelliklerin
Çiçekleniyor ya dilimde hep sözcükler
Şiir şiir yeşerecek gibiyim
Gül diktikçe bahçelere
Düşlerimde Adabelen’i görüyorum
Gecelerim tatlılaşıyor dalınca uykulara
Düşlerim yaşatıyor beni zeytinliklerde
Boğuntulu değil ya gördüğüm düşler
Sabahın öpüşüyle yeniden uyanacağım ya
Düşlerimde Adabelen’i görüyorum
Hep bu yüzden
BAVUL DOLUSU YOLLAR
O mor akşamların gülüşüydü
İçimizi ısıtan
Muştuları dolaştı dudaklarımızda
Adabelen’den mezun olmanın
Yıl 1961 aylardan haziran
Hem çocuktuk hem genç irisi
Umutla açtık bağrımızı meltem rüzgarlarına
Uygarlık imecesiydi ereğimiz
Sıksak yağı çıkardı eylülde zeytinlerin
Ne yana baksak erimezdi gözlerimizin feri
Neşeli her zaman ve daima ileri
Bir sarı ay seçildi
Kaplan dağının ardında
Göründü bavul dolusu yollar
Anadolu’nun kim bilir neresine
Şavkı vurdu güneşin sıcak sıcak
Gün ortasında Adabelen Tepesi’ne
Sessiz toprağım Adabelenim
Küçücük birer tohumduk kucağına düştük
Sende çimlendik sende filizlendik
Şiirlerinle ozan
Türkülerinde ağıt olduk
Diz vurduk 19 Mayıs’larda Aydın’da
Kendimizi Samsun’da sandık
Sevgi toprağım sevgi yumağım
Adabelenim benim
Hani nerede?
Ak saçımın örttüğü yıllar
Artık sadece anılar kalmış geriye
İncir baçelerinden, pamuk tarlalarından
Gene de mutluyuz Adabelenim
Çiçeklerinle her yıl beraber olmaktan.
ÇİÇEK DESENLİ TARLALAR
Bir geceyi bırakıyorum
Duru eylülün sabahına
İçimde bir yığın coşku ve kırıklık
Sonra yayılıyorum
Kör karanlığı yırtan ışıklar gibi
Kalabalıklara…
Bilmem hangi şiirin ezgisini söylesem
Tatlı bir esinti sarmalıyor yüzümü
O ilk gençlik yıllarım gibi
Gözlerime sığmaz oluyor
Güneyin güneşi
Güneş kaydıkça kayıyor batıya
Bak nisan yağmurları
Çoktan düşmüş bile
Çiçek desenli tarlalara iyi kalpli
Kokladıkça yüreğimi burkuyor
Güz güllerim bahçemde
Bir köşede birgül
Öbüründe songül
Daha da kıvamlanıyor aşklarım
En güzel öğleden sonra
Muammer Özler
Tüm öğretmenlerimizin Öğretmenler Günü’nü kutlar, sağlık ve mutluluklar dilerim. Öğretmenlik bir yoldur sonu olmayan. Yorulmadan, sevgiyle, coşkuyla yürüyebilenlere ne mutlu..