Sahilin kullanılmayan kısımlarında zambaklar koloniler halinde yayılmışlar.
Yıllardır fotoğraflarını çekerim ama her yeni çekişimde ilk kez fotoğraflarını çekiyormuşum gibi heyacanlanırım.
Kumların içinden fışkıran güzellik, bazı yörelerde onların adına festivaller yapılıyor. Datçamızda kendi hallerinde, gittikçe daralan bir alanda varlıklarını sürdürmeye çalışıyorlar. Eskiden kilometrelerce uzunluktaki sahilin her tarafında var olduklarını düşünüyorum. Bir zamanlar yapılarda kullanmak için alınan kumlar, bu sahilleri kaplayan siteler, tesisler, hep benim olsun duygularını yenemeyenlerin topladıkları soğanlar, daha da azalacaklar büyük ihtimalle. Alt tarafı bir çiçek nedir ki, ama onlar bu sahillerin bir bireyi, binlerce yıldır bu sahillerde olan, asıl sahipleri.
Sahillerin perileri, barışı, sevgiyi fısıldayan. Barış demişken onun değerini kaybedenler çok iyi anlar.
Bu kumullar binlerce senede oluşan fosil kumullar, bir kısmının Datça Çevre Derneğince etrafı çevrildi ama şimdi oraya da bakan yok. Buralarda birçok değişik bitki türü barınmakta, bu bitkiler kumları da koruyor, bazı zambaklar bu bitkilerin arasında çıkmış.
Zambaklar denizin nemiyle besleniyorlardır belki, bu aylarda lodos rüzgarları kıyıya doğru eserler.
umarım bütün bu duygu selini sizlerle en kısa zamanda paylaşacağım benim için Datça çok özel vede olmak istediğim yer…..sevgiler