Yazıköy’de Bir Pan Flüt Sanatçısı

Datça’da çağla toplama işleri devam ediyordu, tarlaların önünde çağla toplayanların arabaları ve yakınlardaki tarlalarda çalışanların sesleri geliyordu. Biraz ilerideki çeşmenin orada da bir video çekelim diye gidince karşı tarladaki Yazıköylü bayanlar dikkatimizi çekti, yanlarında kuzuları da vardı. O gün çevremizde olup bitenleri de videomuza koyma düşüncem vardı, yanlarına gittik, kolay gelsin dedik. Çağla toplamak için gelmişlerdi, adlarını sordum,  Gülay Topuz ve kızı Nilay’la sohbet ederken, kuzuyu da görünce hatırladım. Şubat ayıydı sanırım Yazıköy’de Nilay’ın kuzularıyla fotoğrafını çekmiştim, o günkü sayfamda da yayınlamıştım. Kuzuyu tek görünce öbürkü nerede diye sordum, bir şey yemiş, ne olduklarını bilmiyorlar. Konuşurken Ekrem arkadaşım bak kim geliyor hocam dedi ve biraz sonra Yazıköylü çoban Hakan Topuz göründü, konuştuklarım onun eşi ve kızıymış.

Hakan çobanla bizim karşılaşmalarımız oldukça ilginç bir konu, daha önce de yazmışımdır Yazıköy çevresine ne zaman gelsem ona büyük bir ihtimalle rastlamışımdır. Bu işe o da ben de şaşırıyoruz hep, ama birbirimizi görmekten de mutlu oluyoruz. O gün de öğle yemeği için Yazıköy’de oturduğumuzda oradaydı, birazdan Yakaköy’e gideceğim dedi, kilolu yapısına karşın dağlarda, tepelerde, bir orada, bir burada, Maşallah diyeyim. Video çalışmamız bayanlar ve kuzuyla da devam etti, ilginç görüntüler çektik. Gittiğimiz her yerde Can arkadaşımız küçük bir konser verdi, orada da öyle oldu.

Çeşme başında da güzel bir ışık vardı, burada da güzel çekimler oldu. Tabii benim video aygıtım fotoğraf makinam, gerekli araç gereçlerim de basit. İyi bir tripodum var ama onunla çekmeyi sevmiyorum, hareket etmem lazım. Bunun için basit bir stabilize aletini su borularından kendim yaptım, fotoğraflarda görüyorsunuzdur, bayağı faydası oluyor.

Pan Flüt’ün  Can arkadaşımızın belirtiği gibi ruhani bir tonu var,  insanı dinginleştiren, huzur veren bir yanı var. Yazıköy doğasının içinde bir meditasyon gibiydi, o sihirli müziğin yankıları dağlara, taşlara kadar uzanıyordu. İlk başlarda anfili, mikrofonlu çalışmıştık, ama daha sonraları onun doğal sesinin doğada duyulması bize sanki mitolojik bir dünyadayız hissini verdi.

Can arkadaş bir taş duvarın üstünde de çalgısını üflemek istedi, onu dinlerken eşeğiyle tarlasından gelen Yazıköylü de kompozisyonun içine giriverdi. Bizim bu çalışmalarımızda yanımızdan geçenler, ve Yazıköy’de rastladıklarımız , garipsemeden selam verip  yanımızdan geçip gittiler.

Can arkadaşımızın buralara ilk gelişi,  doğadan, yaşadıklarından etkilenmişti, yorulmadan, arada bir dudaklarını nemlendirerek Pan Flütünü üfledi. Ciğerden gelen bir nefes, basit gibi görünen borulara ( kamış ) değerek bu sihirli, fantastik sesi ortaya çıkarmaktaydı. Can Akşahin taşınabilir üflemeli bir müzik aleti ararken Pan Flüt ile tanışıncaya kadar değişik nefesli estrümanları denemiş ama içine sinmemiş. Üflemeli bir estrüman aramasının nedenini nefesimi kullanarak müzikle daha duygusal bir temas kurabilirim diye düşünmüş, pan flütle de bu temas sağlanmış görünüyor, onu saygı ve sevgiyle eline alıyor, işine ciddi bir şekilde odaklanıyor.

Sayfalar: 1 2 3 4