Eski yapılarlarla çevrili yolda, badem çiçeklerinin arasından yürüyoruz, karşıda dimdik Kocadağ, köyü rüzgarlardan koruyor.
Ben fotoğraf çekerken o anı yakalamayı severim , bazen uzun pozlama diye arkadaşların çektiği fotoğrafları görüyorum, güzel oluyor ama benim istediğim o an değil. Çok kusursuz fotoğrafları da sevmiyorum, doğallıkları kayboluyor, nefes almıyorlar. Hatalar yaşamsal ve incitici olmadıktan sonra çok doğal ve sevimliler, her hata bize bir şeyler öğretir, kendilerini hatasız gören insanlar çok hata yapan insanlardır.
Badem çiçeklerinin üzerine düşen yağmur damlalarında yaşamın güzelliğini görüyorum. Bazı insanlar vardır güzel bir şey gördüklerinde ona sahip olmak isterler, doğa yürüyüşlerinde rastlamışımdır, nadide bir çiçek öyle güzel duruyorken bir el onu alıp çantasına koyar, evinde vazosuna koyacaktır. Badem çiçekleri koparılmayan çiçeklerden, dalında güzeller ve koparmak kimsenin aklına gelmez diye düşünüyorum, onlar kısa bir zaman sonra meyva olacaklardır.
Yaşlı bir harıp ağacının altında Ballıbaba çiçeği.
Yaşam çok sade ve anlaşılır aslında onu karışık hale getiren bizleriz. Özentilerimizden, hırslarımızdan kurtulduğumuz anda duygularımızı tıkayan engeller kalkacak, yüreğimizin nehirleri sakin ve özgürce akacaktır.
Çiçekler gibi otların üzerleri de su damlacıklarıyla dolu, mücevher gibi parlıyorlar
Ellerinize,yüreğinize sağlık.Görsel,duygusal tüm anlatılarınız için çok teşekkür ediyorum…Sizleri tanıma onuruna erişen bir doğa tutkunuyum.Bu aylarda Datça‘yı görmemiz gerektiğini söylemiştiniz.Olamadı…Sayfanızdaki harika paylaşımlarınızla bu güzelliği yaşayabiliyorum…Geçen hafta,sözünü ettiğiniz Sakura şenliğinin JİKAD tarafından düzenlenen müzik dinletisi,seminer,film gösterimi vb. etkinliklerine katıldım.Japon kültüründen etkilenmemek olanaksız…Doğayı seven,koruyan,kendini sürekli geliştiren barışçı insanların çoğalmasını umarak,siz iki güzel dostun her zaman sağlıkla ,bu güzel paylaşımlarınızı sürdürmenizi diliyorum.Saygı ve sevgilerimle…