Bir zamanlar insanların önlerinde kuyruk olduğu, buğdaylarının öğütülmesi için birkaç gün buralarda bekledikleri zamanlar canlanıyor gözümün önünde. Zaman zaman eskilerden dinledim. Yelkenler gıcırdayarak hızla dönüyorlar rüzgarda, rüzgarla yelkenin sevgisi, öğütüyor buğdayları. Tabii rüzgarın bol olduğu zamanlar, şimdilerde o rüzgarlar esmiyor artık, şiirler yazdığım rüzgarlar.
Emecik dağının etrafında koyu bulutlar var.
Datça tarafında da yağmur yağacak gibi bulutlar vardı.
Heyy değirmenci, rüzgara mı bakarsın ne taraftan gelecek diye…Bir zamanlar o pencerelerden birileri bakardı, aynı bakıştı belki de..
Benim arkadaşım yüksekleri çok seviyor, dağları özledi sanırım.
Muzaffer Bey, yine bir hafta sonu sabahımı sizin konuşan fotoğraflarınızla açtım. Duygulu, renkli ve güzel bir çalışma olmuş.İnsanı heyecanlandırıyor, ellerinize sağlık. Toprağın, patatesin, köylümüzün, insanımızın ve doğanın öyküsü vardı bu fotoğraflarda…
Toprağı işleyenlere, ona içten bir sevgiyle bakanlara ve bunları bize sunan size, emeklerinize teşekkürlerimle iyi çalışmalar…
hocam süpersiniz, bu güzellikleri göremeyenlere istediklerini değil, güzellikleri görmeleri dileği ile.