Emin Dayı’nın eşi Bahriye teyze de yardıma gelmiş, Emin dayı üşütmüş, geçmiş olsun diyorum yoksa o da burada olurdu. Onların bu ürünlere bakışı, dokunuşu bir başka. yokluk yıllarında yaşadıkları onlara bu gıdalara saygıyla bakmasını öğretmiş.
Traktörle patatesler meydana çıkarılıyor, sonra toplanıyorlar, toprak nemli, patateslerin üzerine yapışan çamurları temizlemek gerekiyor. Fehmi Pıçak ürünün bütün aşamasında traktörün üstünde bizzat çalışıyor. Ürünün bir kısmı toptancıya gidecek bir kısmını da Datça pazarında satacaklar. Pazara mutlaka ürün ayırıyorlari, gelip soranlar çok oluyormuş.
Serkan’ın annesi de ürünün bütün aşamalarında eşine yardım ediyor, seviyorlar bu işi. Emek sevgiyle harmanlanıyor, bu güzel patatesler ortaya çıkıyor. Sevince insan yorgunluk falan vız geliyor.
Giderken Serkan bir torba patatesi elime tutuşturdu, söylemesi ayıp akşam soframızda patates yemeği vardı. Yeni çıktığı için mi, toprağından mı, yoksa eşim mi çok güzel pişirdi, birkaç tabak yemişim, kıymasız, zeytinyağlı çok güzel olmuştu. Ben yaşamadığım, inanmadığım bir şeyi yazmam daha önceki sayfalarımda da bu topraklarda yetişen patatesin lezzetinden söz etmiştim. Yıllar önce Datça karpuzu, datça domatesi vardı, tadanlar bilirler. Şimdi tohumlar değişti aynı lezzeti maalesef bulamıyoruz.
Oldukça iri patatesler, tarımı bilerek yapmak ta bu işin püf noktalarından. Geçen yıl bu tarlaya başka ürün dikmişler, bu şekilde tarlayı dinlendiriyorlarmış. Patates anladığım kadarıyla toprağın gücünü alan ürünlerden.
Muzaffer Bey, yine bir hafta sonu sabahımı sizin konuşan fotoğraflarınızla açtım. Duygulu, renkli ve güzel bir çalışma olmuş.İnsanı heyecanlandırıyor, ellerinize sağlık. Toprağın, patatesin, köylümüzün, insanımızın ve doğanın öyküsü vardı bu fotoğraflarda…
Toprağı işleyenlere, ona içten bir sevgiyle bakanlara ve bunları bize sunan size, emeklerinize teşekkürlerimle iyi çalışmalar…
hocam süpersiniz, bu güzellikleri göremeyenlere istediklerini değil, güzellikleri görmeleri dileği ile.