Bundan sonraki günlerde badem çiçeklerinin ve papatyaların peşinde koşacağız, her zaman aynı yerde açmıyorlar.
Datça’da dört mevsim bahar vardır ama bu bahar başka bahar, toprağın uyanışı gibi yüreklerimizin de heyacanla attığı zamanlar.
Çeşmeköy kavşağını geçtikten sonra Belenköy yoluna saptık, buadaki Horasan tepeleri ilgimi çeker hep, bunlar volkanların püskürmesiyle oluşan tepeler, yarımadanın uç kısımlarında birçok yerde rastladım. Hatta bazı yerde yanardağ püskürmesinin izleri katmanlar halinde duruyordu. Buradaki badem ağaçları da çok güzel çiçek açmıştı ama fotoğraflar istediğim gibi olmadı. Hava kararmaya başlamış biz farkına varamadık, öyle dalmışız ki bu güzelliklere.
Buradaki bazı ağaçlarda çağlalar büyümek üzere, kısa zamanda satılmaya başlanır.
Belenköy’e yaklaşırken papatyalar ve badem çiçekleri iç içe girmişti, ama dediğim gibi fotoğraflarım iyi olmamış.
Ben bir konunun fotoğrafını çekerken arkasında, yanında onu zenginleştirek bir objenin olmasına dikkat ederim. Eski evlerin yanındaki badem çiçeklerini fotoğraflamak ta öyle bir şey. Fotoğraf çekmekte zorlandığımızı görünce aaa hava kararmış diyerek şaşkınlığımızı belirttik. Şiir dizeleri gibi bir Datça günü daha yaşadık, hissetmek, derinden duymak, güzellikler yanıbaşımızda, güzel görmek önemli olan.
Datçaya bir saat yaklaşmış,marmariste bir çok kez konaklamıştım.Yolu beni ürkütüyordu grzgin kızım oraya taşınmayı düşündüğü için annesiyle gitmişler ama taşınmaları kısmet olmamıştı.Sizin gözünüzle gördüğüm bu güzellikler beni büyüledi.Datçaya ziyaret borçluyum.Ancak yaşım 35 i geçtiğinden olsa gerek,tek tarafı denize dik uçurumso yollar beni bozuyor,araç süratim 30 km.düşüyor.Şöförlük yapmadan geleceğim bu güzellikleri tekrar hissetmek için.Ama benim kalbim yine Fethiyede,çünkü oğlum ve kızım oraya taşındılar.Gözünüze ve gönlünüze sağlık diliyorum.