Güneş böyle parlarken, bulutlar böyle güzelken, nasıl karanlıklarda kalır yürek, nasıl nefes alamaz insan, ağaçlar sularda en güzel resimlerini yaparken, nasıl mutsuz oluruz, içimizdeki boşluğun anlamı nedir. Çağımızın mutsuzluğu ve soruları, tüketen, harcayan, yok eden insanın, yağmur ormanlarını, dağları, tepeleri lüks yaşamak için yok eden insanın kaderi. Gelecek kuşaklara ait olanı çalmak gibi bir şey.
Doğru zamanda, doğru yerdeyiz, bu bazen bilerek bazen tesadüflerle olur. Tesadüfler yaşamda her zaman vardır, biz onları çoğu kez umursamadan yolumuza devam ederiz. Bir anlamları da vardır aslında. Lekeler, renkler, benekler, çizgiler tablo hazır.
Ekrem arkadaşım bu anların tadını çıkarırken, 4,5 ay oldu, doğaya kendini böyle bırakmayalı, o olmayınca ben de uzak kaldım. Nasip olursa şimdi yine birlikte Datça’nın güzelliklerini yaşamaya çalışacağız.
Benim pozitif enerji kaynağım, web sitem sayesinde tanışmıştım, sonra birlikte birçok şey paylaştık. Karşılıksız, yalın bir arkadaşlık, fedakar bir dost.
Ağaç dalları arasında çocukluk günlerine geri döndüğümüz anlar. Çocukluğum ağaçların tepesinde geçti, daldan dala. Bir şey de olmadı, olmayınca olmuyor. Ne dayaklar yemiştim annemden, ama yine de kopamamıştım doğadan, ağaçlardan.
Sert yağmurlarda Emecik dağından akıp gelen gelen sular seller gibi akar gider buralardan. Bu derreleri o zamanlarda görmek lazım, ağaçların köklerinden, kayalardan, sellerin getirdiği dallardan o anları hayal edebiliyorum. Vaktiyle bu dere üzerinde çalışan su değirmenleri vardı, bir tanesinin duvarları duruyor.
Ağaç kökleri, sulara düşen yansımaları ile fantastik bir görüntü oluşturmaktaydı.
Ellerinize sağlık çok güzel bir gezi olmuş. ..Sayenizde biz de gezdik…..Ama çok kıskandım en kısa zamanda taklit edeceğim.
Cok güzel harika bir doga manzarasi
Merhaba,
orada gibi oldum. Kim bilebilir belki bir gün ben de gezi ekibinize katılırım.
sağlıcakla.