Geçen yıl yürüdüğümüz kayalık sırtlar ve sağ üstte nasıl sık bir bitki topluluğunun içinden yürüdüğümüzü görüyorsunuz. Bir yerden sonra derin vadiye yönelmemiz gerektiğini hissettik, tepelere doğru yürüyüp gitmenin pek anlamı yoktu. Sağ altta inmek istediğimiz bölgedeki sarp kayalıklar görünüyor.
Kayalardan ağaşağıya doğru inmeye başladık, oldukça dik bir arazi, buralardan inmemiz gerekiyordu.
Bitkilerle kaplı karanlık bir boğaz, dik olduğu için 3-5 metre sonraki iniş alanımızı ancak o bölgeye geldiğimizde görebiliyorduk.
Kazasız, belasız vadiye indik, kanyon gibi bir arazi, çevre duvar gibi dik kayalarla çevrili, aşağıya doğru yürümeye başladık. Aslında aşağıdan tırmanmaya başlamadan önce baktığımızda bu boğazda bir iniş olmadığını görmüştük ama yine de emin olmak için boğazın ağzına doğru yürüdük. Dere yatağında ve çevrede akan, sızan bir su yok.
Yürüyüşümüzü domuzların kullandığı yollardan yaptık, bu yollar boğazdan bir iniş mi var fikrini doğurdu. Zaman zaman yaban hayvanlarının kullandığı yolların yamaçlara doğru yöneldiği görülüyordu.
Boğaz’ın çıkışına doğru güneş ışığı görünür oldu. Yolumuz üzerinde bir traktör kadar kesilmiş zeytin ağacı gördük, derenin ortasında çürümüş vaziyette duruyordu, kimbilir kaç yıl önce kesilip buradan taşınamamıştı. Boğazdaki zeytin ağaçları için köylüler buralara gelirlermiş ama böyle bir bitki örtüsü o zamanlarda yoktur herhalde.