Gölet duvarı boyunca yürüyerek fotoğraflar çekiyoruz, duvarda kullanılan harca bakarak duvarın oldukça eski olduğunu düşünüyorum. Yıllar önce bu gölete gelip teke denilen çalı karideslerinden yakalardık. Balık avında balıkların hayır diyemeyeceği bir yem olarak. Sonra birileri gölete ne olduğu belli olmayan balıkları bırakmış, bu tekeler yok oldu. Bu gibi olaylara sıkça rastlıyoruz, doğaya bırakılan o doğaya ait olmayan bir canlı o doğanın katili olabiliyor. Kırmızı palmiye böceğinin de yayılışı buna benzer, ithal palmiyeleri getirip dikiyorlar ve bugün baş edilemiyen bir durumla karşı karşıyayız. Oysa Datça’nın kendine özgü bir palmiyesi de varken bu niye.
Mavi, yeşil suların içinde bir oraya bir buraya yüzüyorlar. Düşünün onlar olmasa bu gölette bir fotoğraf çekip giderdik ama onlar bizim burada dakikalarca kalmamıza nedenler.
Hafifçe kırpışan suların dalgaları bize kadar geliyor.
Eski değirmen evi denizle gölet arasında bütün güzelliğiyle duruyor. Yıllar önce Datça Belediyesi tarafından restore edildi, yıkıntı halinde, kötü görünüşlü bir yerdi. Şimdi kullanılmasa da buraya bir güzellik katıyor. Sol tarafta o yıllarda tahıl öğüten bir su değirmeni var, Reşadiyeli Ergin usta tarafından çalışır hale getirilmişti. Yapının değişik zamanlarda suya düşen görüntüsü çekilen fotoğrafları güzelleştiriyor.
Öerdekler bir ara suyun içindeki duvarın üzerinde durarak tüylerinin bakımını yapıyorlar. O anları izlemek, fotoğraflar çekmek bizi mutlu ediyor.
Mutlular, bu güzel atmosfere o mutluluklarından bir parçayı katıyorlar.
Mutluluk veren bu küçük şeyler…İnanın bizim hayallerimizden de büyük güzellikler…
Teşekkürler Hocam:)
Beni çok mutlu ettiniz Muzaffer hocam.
Datça ya olan özlemim yılda 2 defa gelmekle bitmediğine göre, en azından soğuk ve puslu İstanbul gününde Datça güzelliğini bana yaşattınız.
Sağ olun hocam, emeğinize teşekkür ederim. Saygılarımı sunarım.
Ahmet AKÇAY