Çevremiz pembe, beyaz badem çiçekleri, yerlerde halı gibi papatyalar, bol bol fotoğraf çektiriyoruz.
İşte o anlardan enstantaneler, nasıl bakarsan öyle görürsün. O büyük kentin egosunu, betonunu, soğukluğunu buraya getirmeden yaşamak isteyenlere saygım sonsuz.
Bir çiçeği koklamak, ama duyarak koklamak, bir ağaca dokunmak, bir eli sıkmak, güzel bir tebessüm bu dünyada bize hediye edilen en büyük mutluluklar. Ama gözler öyle kararmış ki bu doğaya bakarken başka şeyler görüyoruz.
Öğle yemeğimiz için Yazıköy’deyiz, İlayda Büfe’de bir Kuru fasulye pilav yemeden geçmeyin. Ardından demli bir çay. Dursun Sarıyaz bizi görünce ışıl ışıl gözlerle koşup sarıldı. Sevgi bu, menfaatlerin uğramadığı bir ülke, o ülke öyle büyük, öyle güzel ki! Datça’ya geldiğimde hastalıklı, doktor doktor gezen beni dağlarda gezdiren, sağlıklı kılan bu. Sayfalarımın izlenmesine gelince binlerce tıklama yerine artık sade, içten, duygularımı anlayacak, sevgi dolu insanlarla olmak istiyorum.
Arkadaşımı Kızlan’daki evine götürürken Dallama papatyaların arasında fotoğrafını çekiyorum. Bundan sonra onları her yerde görebileceğiz. Sevgiyle kalın, güzel bakan, içten bakan insanlarla karşılaşın. Onlar güneş gibidir en ağır havada bile yüreğinizi aydınlatırlar.
yorumlarınız bizleri aydınlattı,görseller harika gerçekten . “Allah sevdiği kulunu Datça’ya gönderirmiş, çok yaşasın diye” bu söze katılmamak iç den değil emeğinize sağlık.ustanın dediği gibi “MEKANIM DATÇA OLSUN”