Önden giden Ekrem arkadaşım yolun geçit verdiğini sesleniyor, kapı gibi iki kayanı arasından geçince Knidos görünüyor.
Yukarıdaki terastan geçip, Knidos yoluna ineceğiz.
En yukarıdaki terastan yürüyerek yola indik, arabamız daha oldukça ileride ama düz yolda şahane manzaraları seyrederek yürümeye ne var ki!
Arabamıza yaklaşırken ilk tırmandığımız tepe görünüyor.
Aramamıza ulaşınca önce üstümüzü değiştirdik, burada kalan meyvalarımızı yiyecektik. Küçük bir ağacın altına uzandık, afieyetle meyvalarımızı yerken lüks bir kokantada olsam bu kadart mutlu olmam diye aklımdan geçirdim, biz otururken birkaç araba geçti merakla bize bakıyorlardı. Bu yürüyüşler bize sahip olduğumuz nimetlerin kıymetini de gösteriyor, bir yudum su, bir salkım üzüm, bu güzellikler, içimize çektiğimiz hava.. Bugün güzel bir parkurda yürüdük, yürüyüşçü arkadaşlar deneyebilirler, orta zorlukta, tarihi ve doğal güzelliklerin arasından yürümek çok zevkli.
Ekrem arkadaşım yine birçok güzel fotoğrafımı çekmiş, her geçen gün daha güzel anlar yakalıyor. Ben de onun sayesinde bu anları anı arşivime atıyorum. Nasıl bir doktor bu doğa ilaçsız tedavi ediveriyor insanı.
Sağol arkadaşım o sihirli anları bana hediye ettiğin için. Aynı ortak duyguları yaşadığım bir arkadaşın olması her zaman mümkün değil. Doğa bizim anamız, koynunda hep mutluyuz, ona verilen her zarar içimizi kanatıyor. Son öldürülen Leopar da beni birçok arkadaşım gibi çok üzdü, doğada canlılar kolay kolay insana zarar vermezler, artık onlara yaşayacak bir alan bırakmıyoruz, vahşi olan bizleriz.
Dönerken yine durdum, dağlar beni çağırıyordu.
:)) Sizlerle gezmiş tırmanmış olmasak da gözlerimiz bayram ediyor.Nasipse ölmeden yapılması gereken listemde; bu dağlarda yürümek. Çok şanslı olduğunuzu söylemeden edemeyeceğim .Teşekkürler bir sonraki yazı dizinizi iple çekiyorum.Sevgiyle kalın.