O çok sevdiğim gelincikler bugün bende değişik çağrışımlar yaptı. Kırmızı, beyaz renklerin kompozisyonu, yeşillerin içinde her yer bir tablo gibiydi.
Ekşikulak denen otların sarı çiçekleri tarlaları kaplamış, ne güzel görünüyorlar değil mi? Ama çiftçilerin başbelası otlar, bir tarlaya düşmeye görsün ondan kurtuluş yok, her sene daha da artarak yayılışlarını sürdürürler. Mart gelince de böyle kendilerini affettirmek ister gibi bütün güzellikleriyle karşımıza çıkarlar.
Tarlaların arasından uzanan toprak yolların kenarları çiçeklerle kaplıydı, birkaç gün önceki yağmurun izleri yer yer görünüyordu.
Bir yamaçta yeşilliklerin içinde otlayan inekler vardı.
İsmini Keçiboğan diye bildiğim, yörede Azgan denen bitkiler de sarı çiçekleriyle hemen dikkati çekiyorlar. Yürüyüşlerimizde dikenleriyle bizlere acılar yaşatan, bazen geçmenin mümkün olmadığı azganlar da baharın güzelliklerine kendilerinden bir şeyler katıyorlar. Doğanın dengesi bozulmadığı taktirde herşey yerli yerinde, olması gereken kadar. Azganlar arazileri geçit vermeyecek şekilde kapatıyoırsa, ekşi kulaklar tarlaları boylu boyunca kaplıyorsa birşeylerin doğru gitmediğini bize göstermeye çalışıyorlar.
Dallama ve diğer papatyalarla kaplı bir bahçe, çevresindeki koyu yeşil andızlarla daha dikkat çekiyordu. Herşeyi unutarak geçirdiğimiz birkaç saat.
Fotoğraflarınız, yazılarınız dahası Datça’ya ve hayata bakışınız herkese örnek olacak kadar güzel. Bu güzel coğrafyanın değerini bilen, sahip çıkan insanların olması yarınlar için beni ümitlendiriyor. Selamlar.