Hemen hemen hiç kullanılmamış gibi, yolu bitkiler birçok yerde kapatmış, azgan denilen dikenli çalılar ve diğer rahatsızlık veren bitkilerin içinden sürtünerek geçtik. Daha önce üç kez diğer yolu kullanmıştık, şimdi arasındaki farkı görmüş olacaktım.
Bu yolun güzel tarafı doğanın içinden geçen patika yol.
Yolun sonunda badem ve zeytin tarlalarına çıktık, yol özel arazilere çıktığı için kullanılmamış olabilir. Tarlada zeytin toplayanlar vardı.
Ağaçların arasından sağa doğru giderek bizim kullandığımız yola çıktık, çalıların içinden geçen zahmetli yürüyüşün ardından yolun bir avantajını göremedim, normal yoldan gitseydik şu anda daha ilerilerde olabilirdik diye düşündüm.
Yolumuz üzerinde Yanardağ püskürmeleri ile oluşmuş katmanlar, okumasını bilen için birçok şey anlatıyorlar. Poyraz koya inen yol bir zaman sonra ikiye ayrılıyor,sağ taraf Cumalı tarafına giden normal yol, sol taraf Murdala’ya giden patika yol oluyor, bir zamanlar traktörler kullanmış ama şimdi otlarla kaplı.
Ahlat denilen yabani armutların olgunlaştığı zamanlar, işin ilginç tarafı armut meyvasının yanında yeni açan çiçeklerin olmasıydı. Tepeye ulaştığımızda Mersincik adaları göründü.
Heyecanla beklediğim yazınızı bir nefeste okudum…teşekkürler hocam. Bir gün bu güzel parkurlarda sizlerle yürümek umuduyla..Ee nede olsa umut fakirin ekmeği değil midir.:)
Siz istedikten sonra o da olur, biz her zaman hazırız..