İpleri bağlarken kullanılan düğümler bizim denizcilikte kullandığımız düğümler gibiydi, kolay atılan, sağlam ama kolay çözülebilen düğümler.
Adrian buradaki en zor tırmanış rotasında tırmanırken, dümdüz bir duvar var sanki, bir iki santimlik deliklere basarak, tutunarak ilerliyorlar.
Arada bi canım sıkılınca doğayı geziyorum, değişik çiçekler var çevrede.
Domuzların kullandığı patika yolu takip edince kanyona yaklaşıyorum.
Döndüğümde tırmanışlar devam ediyordu, öyle mola falan verildiği de yok, yemek çerez gibi şeyler.
Bu iki sporcunun verdiği mücadeleyi dikkatle takip ettim, sık sık parmaklarını toza batırıp sallıyorlar. Bir ara kaya deliklerine parmaklarımı sokup denedim, bıçak gibi keskinler, acı burada başka bir şeye dönüşüyor. Bu doğayla mücadele değil aslında kedinle mücadele, kendi sınırlarını zorlama. Bunu doğa yürüyüşlerinde biz de sıkça deniyoruz. Acıyı hissetmiyorsunuz, vücut bir zaman sonra alışıyor, yaraları da çabuk kapatıyor.