Ne kadar bir mesafe indik bilemiyorum ama önümüze güzel bir patika yol çıktı, yaban hayvanları ve insanlar tarafından kullanıldığını düşündük. Bu arada iniş oldukça dikkat istiyordu, fotoğrafla falan uğraşacak halim yoktu, Datça’nın yüksek dağlarından birinden ve en dik arazilerinden iniyorduk sonunda. Ne kadar dikkat etsem de gözüme çarpan ince kuru bir dal gözüme kadar girdi, hala göz damlası kullanıyorum. Bunun başıma ilk gelişi değil, ama akıllanmadık işte. Numaralı gözlüğümü de bir ay önce Emecik girişinde arabaya binerken çıkarmıştım, unutmuşum, bir hafta sonra gittiğimde doğal olarak yerinde yoktu. Şimdi bu gibi yerlerden geçerken koruma amaçlı gözlüğümü kullanacağım, sırt çantamda yerini aldı.
Bu yol bizim için iyi oldu, kayalıklardan geçerken aşağıya doğru devam etseymişiz daha ineceğimiz çok uzun bir mesafenin olduğunu gördük. Gelecek günlerde bu derin vadiye girip bir keşif gezisi yapmayı düşünüyoruz.
Yolumuz üzerinde rastladığımız su birikintisi, domuzların banyo yeri, böyle birikintileri çok severler. Çamurların üzerinde domuzlara ait değişik büyüklükte ayak izleri görülüyordu. Kurak bir kış geçiyor, su kaynakları yok, yağmurlarla akan dereler akmıyor.
Yaka’ya doğru dik bir iniş başladı, ayakkabılarımda parmak uçlarına bayağı bir baskı oluştu ininceye kadar. Dik araziler, patikayı takip ettik, keçi sürüleri yolları bozuyor, küçük taşlarla zemin kaymaya müsait. Benim ayakkabılar kayalıklar için iyi ama bu çeşit arazilerde zayıf not aldı.
Sol tarafımızda geçit vermez makilerle kaplı bir vadi ovaya doğru uzanıyor. Patika yol vadinin üstünden düzgün olarak devam ediyor.
Patikanın biraz ilerisi sandallarla kaplı, biraz sonra ormanlık alana girdik ve orman yoluna çıktık.