Daha önce de birçok kez fotoğrafını çektiğimiz rengarenk kayalar, bir sanat eseri. Zemindeki gübre birikintileri keçilerin burada barındığını gösteriyor.
Çok güzel görüntüler vardı, burada fotoğraf molası verdik.
Biraz da güneşlendik, Ekrem arkadaşım tenine uygun bu dekorda beni kırmayıp bu pozu verdi. O tam bir sporcu, yüzen, bisiklet süren, yürüyen, koşan, spor olarak aklınıza ne gelirse. İçinden gelen sese göre bir bakıyorum kış günü dalgalarda kulaç atıyor, bir bakıyorum biskletinin üzerinde, bazen yağmurun altında yürürken. Yalın, sade, kibar, fedakar, aynı duyguları paylaştığım bir insan. Ben ona göre sert görünüyorum, hatta bu beraberliği merak edenler de oluyor. İkimizin de ilkeleri var, ön yargılı değiliz, doğayı, insanları seviyoruz, içimizden geldiği gibi davranmayı seviyoruz, egomuz yok. Arkadaşımda en önem verdiğim şeylerden bir tanesi iradesinin güçlü olmasıdır, nefsine hakim olmak benim için önemli bir olaydır, bu isteğin arkadaşımda da olduğunu görüyorum. Şunun bilincindeyiz öğrendikçe, ne kadar az bildiğimizin farkındayız, yeni şeyler öğrenmeye karşı tutkuluyuz. Arkadaşlıkların uzun süre yürüyebilmesi için bana göre kişiler birbirine düşüncelerini, hissettiklerini söyleyebilmeli, beğenmiyorsa veya o düşünceye katılmıyorsa belirtebilmeli. Çoğu zaman ülkemizde insanlar kendileriyle aynı fikirde olunmasını isterler, ben ne hissediyorsam veya düşünüyorsam söylerim, bu da bizim gibi toplumlarda değer gören bir şey değil. Bazen derler; ” Ne olur bir kere de öyledir ” desen diye ama ben diyemem işte.
Mağaraya bakan kayalıklarda birbirimizin fotoğrafını çekiyoruz. Kayalar traventerler gibi.
Bağırmak iyi geliyor, ovaya dönüp, negatif düşünceler gökyüzüne karışıp gidiyorlar.
