Yolumuz üzerinde zeytin toplayanlara bakıyorum, tanıdık kişiler, evimizin biraz ilerisindeki komşumuz Mehmet Kök ağacın tepesinde zeytinleri düşürüyor. Hocaa 75 yaşında bak hala çalışıyorum diye sesleniyor, Maşallah deyip yanlarına gidiyoruz.
Aydeniz ve Kök aileleri burada, Oğuz Aydeniz ağacın tepesinde.
Biraz ilerideki yaşlı zeytin ağacında arkadaşımla fotoğraf çekiliyoruz, kimbilir kaç yaşında, bu konuda uzman olanlar bakınca bir fikir yürürtebilirler, bu ovada böyle çok ağaç var. Yürümeye devam ederken arkadaşıma boş bir vasıta görürsen kaçırma demeyi ihmel etmiyorum.
Yolda Gülser Aslan’a rastladık, ayaküstü kısa bir sobet ettik, konuşurken karşıdan gelen arabayı arkadaşım durdurdu ve ona binerek arabamızın olduğu taş ocağı kavşağında indik. Arabayla bizi götüren arkadaşın adını maalesef unuttum, not da almamışım, Mesudiye köyünden idi, kendisine çokça teşekkür ediyorum. Yürüyüş sonunda 11 km yol yürümüşüz, dağ tepe olmadan düz yollar beni daha çok yoruyor.
Hocam çok çok teşekkürler, Datça sizinle ve Ekrem hocamla bir başka güzel
Muzaffer bey yaptığınız rehberlik ve aktardığınız bilgilerle Datçayı daha çok sevdik. Emeğinize sağlık, teşekkür ederiz…
Muzaffer Bey; yapmış olduğunuz rehberlik ve bilgileri Datça Detay’a sanatçı gözüyle aktarımınız için teşekkürler. Ayrıca, Knidos Akademiye ziyaretimiz sırasında değerli hocam Umur Türker’le karşılaşmak benim için büyük bir sürpriz oldu…. Ekrem Bey’e de çok teşekkürler…Emeklerinize sağlık…
Bu güzel yorumlar için çok teşekkürler arkadaşlar, biz de sizlerle güzel bir gün yaşadık…
Hocam siteniz sayesinde memeketimiz sanki yanımızda. O resimlerinizde gezdiğiniz sokaklar, o evler… İşte onlar benim çocukluğumu gecirdiğim evler sokaklar. Agustos böceği kovaladığım Kekik kokuları için de dolaştığım, sokaklarından kekik balı kokularının yayıldığı sokaklar. işte oralar benim çocukluğum. Kekiğim, Balım, Çamım…