Bu bölgelerde arazi yapısı hep böyle, kızıl renk hakim, kendine özgü bir kaya oluşumu var. Aktur’un içi gibi çevresi de yeşil, yeni dikilen ağaçlar itinayla bakılıyor. Tepede içinde pet şişeler ve yiyecek artıkları olan iki poşet vardı, arkadaşım giderken yanına aldı ve çöpe attı. Buraya çıkıp manzarayı seyretmişler, oturmuşlar, artıklarını bırakıp gitmişler, memleketimden manzaralar. Yolda gidiyorsunuz önünüzde giden arabanın camı açılıyor, pencereden çöpler yola atılıyor, bir defasında atan bir kadındı. Ne olur bir poşetin içinde saklayıp, bir çöp kutusuna atmak çok mu zor, hayır ama bu çocukluktan öğrenilecek bir şey, aileden gelen bir görgü.
Ve tepeden sonra geriye dönüyoruz, bu kez koyun diğer ucuna kadar yürümek niyetimiz. Harup ağacının ileriden bir fotoğrafını çektim.
Aktur’daki heykellerden biri, heykeller kentleri güzelleştiren, bir anlam yükleyen sanat eserleri. Kimi zaman o kentin sembolü oluyorlar.
Bir meydandaki çiçekli alanda fotoğraftaki kelebeklrden onlarca vardı, renkleri çiçeklerin renkleriyle uyumluydu.
Derenin yanındaki kafede oturanlar, burada bir çay molası verdik, Aktur sakinleriyle sohbet ettik. Başka bir dünyada yaşayan şanslı kişiler.
Doğuya doğru yürüdükçe renkler ve ışık değişiyor. Deniz kıyısında güzel bir manzaraya bakan masalar. gelin oturun diye ısrar ediyor sanki ama havanın durumu belli değil.