28 Temmuz Eski Datça’da Bir Öğleden Sonra

Nil Cafe önündeki çiçekler sulanıyor, onlar bu sokağa ayrı bir güzellik katıyor. Çarşı sokağında yürüyenlerle sokak daha  bir anlam kazanıyor. Yapılara anlam katan, ruh veren insanlar  diye düşünüyorum. İnsanların terk ettiği yapılar hemen kendini bırakıyor, bir zaman sonra zamana direnemiyor. Evin içinden gelen sesler, bir duman, duvarlardan sarkan bitkiler, çiçekler..Duvarda uyuyan bir kedi  orada yaşayan birilerinin varlığını bize söylüyor, yaprakları canlı bir ağaç, etrafı temizlenmiş sokaklar.

Nil Cafe’nin bahçesi düzenlenmiş, orada fotoğraflar çektim, bir ara Levent arkadaşın fotoğrafını çekiyordum ki eşi Özlem hanım yanımıza gelip eşiyle ne zamandır fotoğraf çektirmediğini söyler söylemez bu güzel anı ölümsüzleştiren  fotoğraflarını çekiverdim.

Fotoğrafları seviyorum, normalde dikkatimizi çekmeyen birçok ayrıntıyı bize gösteriyorlar. Özlem Tansal bana “Anlam ve Gülendam” isimli kitabını imzalıyarak hediye etti.

Muhtarımız Neşe Karaoğlan Yeşim Marketin önünde oturmakta. Akşam serinliğinde Eski Datça’ya gelenler Cafelerde yerlerini alıyorlar.

Can Yücel sokağına doğru gidiyorum, zaten gidilecek sokaklar belli, bu saatlerde bu sokaklarda güneş dallarda, yapraklarda, kuşlar gibi sıçrayarak gider.Bu sokağa yıllardır gelir giderim burada bir şeyler eksik gibi, nefes yok bence, insanlar sessizce yürürler, Can Yücel evinin kapısı önünde fotoğraf çektirirler, bir suskunluk dikkatimi çeker. Bir kuş ötse, bir insan sesi gelse, seslenen biri olsa ne güzel olur.

Eski Datça Cafenin önünden geçiyorum, yollara dökülen begonvil çiçeklerinin yaprakları sokağa değişik bir hava vermiş.

Neşe Karaoğlan’ların evinin önü, masa her zamanki yerinde, beyaz ve pembe begonviller taş dokaklara çok hoş bir görünüm kazandırıyor. Pencerede yatan kedi mutlu bir şekilde uzanıyor, onlar böyle yattı mı mutludurlar, kendi kedimden biliyorum.

Sayfalar: 1 2 3 4 5