25 aralık pazar günü arkadaşım Ekrem İpek ile buluştuk, serin bir hava vardı, biraz da kuzeyden esen bir rüzgar. Bir planımız yoktu, birlikte geçireceğimiz bir Datça zamanı için bir araya gelmiştik. Yazıköy’e doğru yol alırken, Belenköy taraflarında doğada yürümeyi düşünüyordum. Yazıköy girişinde muhtar Salih Bora ile karşılaştık, selam vermeden geçmeyeyim dedim, muhtarımız her zaman bizlere değer vermiştir sağolsun. Sohbet esnasında Belenköy’de yürümekten söz ettim, Salih arkadaş şimdi oradan geliyorum, oldukça soğuktu deyince Çeşmeköy yolundan Palamutbükü’ne kırdık dümeni. Rüzgarın az etkili olduğu bir yerlerde dolaşmaktı niyetimiz.
Palamutbükü limanının arkasındaki Kurma dağından başladık yürümeye, güneşli güzel bir hava vardı buralarda. Serin, sağlıklı bir Datça havası, sahili takip eden patika boyunca yürümeye başladık, arkadaki tepeler rüzgarı etkisiz kılıyordu. Güzel manzaralarla dolu bir yürüyüş oldu, beş ay sonra arkadaşımla doğada ilk yürüyüşümüz. Zaman zaman rüzgarla karşılaştık, insanın içine kadar işleyen soğuk bir rüzgar, bana ne esintiler getirdi bir bilseniz. Çocukluk, gençlik yıllarım, hatıralar canlandı gözlerimin önünde, dağlara kaçıp gittiğimiz, soğuk rüzgarlara aldırmadan gezdiğimiz o yıllar. Dağlar ve rüzgarın yaşamımda hep önemli bir yeri olmuştur, özgürce süzülen bir avcı kuş gibi yüreklerimizin kanat çırptığı zamanlar. Rüzgar kimbilir hangi saçları uçurup gelmiştir buralara, hangi yüzlere dokunup. Kekik, adaçayı kokularını kucaklayıp, denizlerin üzerinden sekerek, karlı dağları aşarak.
Palamutbükü
Fotoğraf çekmeye Palamutbükü limanı manzarasıyla başladık, bu kısımdan manzara hep güzeldir; limanın yanındaki plajın kumları, sahile usulca dokunan dalgalar, mavinin değişik tonları , arkalarda sıralanan büklüm, büklüm dağlar.
Patika yürümek için oldukça uygundu, pek bir engelle karşılaşmadan yürüdük. Kurak bir mevsim yaşanıyor, bunu doğada görebiliyoruz. Sararmış bitkilerin içinden yürüyoruz. Bu zamanlar yağmur mevsimi olurdu, yağmurlarla yeşillenirdi her taraf, çiçekler, değişik otlar kendini gösterirdi. Aralık geçti, birkaç kez yağmur yağdı ama toprağı doyuracak, doğayı canlandıracak türden olmadı. Birkaç gün önceki gibi, az bir yağmur yağıyor arkasından sert bir rüzgar, toprak kupkuru.
Rüzgarın sudaki hareketleri hoş görüntüler ortaya çıkarıyordu, yürüyüşümüzün başlarında denizde mavi ve yeşilin tonları çoktu, dönerken rüzgar daha kuvvetlendi lacivert bir renk denize hakim oldu. Doğa hep bir ilaç gibi gelmiştir bana, belki birçok kişi için de aynıdır, herşeyi unutup sadece kendimizle kaldığımız anlar. Sakince temiz bir havayı ciğerlerimize çekerken bu anların değerini daha iyi anlıyoruz. Çevremiz cadı kazanı gibi kaynarken, özgürce dağlarda gezmenin, rüzgarla gelen kekik kokularını içimize çekmenin kıymetini. İnsanoğlu bir şeylerin değerini kaybettiği zaman anlıyor maalesef. Veya o an için önemsemediğimiz ayrıntılar yaşamımızın bir yerinde hatırlanmak istiyor. Huzurun, güvenin, adaletin bir ekmek kadar gereksinim olduğunu onu kaybedince anlıyoruz. Ben kendi mutluluğumla yetinen, huzura kavuşan birisi değilim, çevremdeki, ülkemdeki insanların da aynı huzuru, mutluluğu duymasını isterim.
Kuraklığın getirdiği sarı ve turuncu renkler mavilerin içinde çok güzel görünüyordu. Datça’da alışık olmadığımız manzaralar, görüntü güzel ama anlattığı şeyler o kadar iç açıcı değildi maalesef. Patika yoldan devam ederek yörede Küçük Çayliman ( çaylaman diye söyleniyor ) denilen küçük bir koya geldik. Yörede yaşayan arkadaşlarımdan duyduğuma göre bu patikayı kullanarak bu koylara yüzmeye gelirlermiş.
Bu koya daha önce tepelerden yürüyerek gelmiştim, bu sahil yolunu kullanmak nasip olmamıştı. Mavi ve yeşilin en güzel tonları, pırıl pırıl bir deniz. Dağlardan gelen yağmur sularının aktığı bir dere yatağı var. Yazları yatlar bu koylara demirliyor.
Soğuk ve sıcak renklerle oluşmuş güzel bir armoni, uzaklarda Palamutbükü limanı görünüyor. Sağ tarafımızda Palamutbükü adası var ama güneş o taraflarda olduğu için o kısmın fotoğrafını çekmedim.
Güzel bir yazı ve çok güzel resimler.Beni aldı götür dü. Teşekkürler